Tiacziw
Z Wikipedii
Tiacziw (ukr. Тячів, rus. Тячево, węg. Técső, słow. Ťačová, rum. Teçeu Mare, jidysz Tejcz) - miasto powiatowe w obwodzie zakarpackim na zachodniej Ukrainie (na Zakarpaciu). 9.786 mieszkańców [2001]. Leży w Kotlinie Marmaroskiej, na północnym brzegu Cisy. Lokalny ośrodek przemysłu spożywczego, w okolicy rozwinięte sadownictwo, w szczególności hodowla jabłek. Przez Tiacziw przebiega droga regionalna R03 z Chustu do Rachiwa i linia kolejowa z Chustu do Wełykoho Byczkiwa.
Tiacziw prawdopodobnie został założony na przełomie I i II tysiąclecia n.e. Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości Thechew pochodzi z 1329 - z przywileju króla Węgier Karola Roberta, podnoszącego Tiacziw wraz z Chustem, Wyszkiwem, Dołhym Polem i Sighetu Marmatiei do rangi miast królewskich i udzielający mu różnych związanych z tym przywilejów. Przywileje te były potwierdzane w latach 1406, 1453, 1506 i 1551. Rachiw leżał w komitacie Máramaros. Mieszkańcy miasta brali czynny udział w węgierskich powstaniach antyhabsburskich na początku XVIII wieku. Po upadku powstania na miasto nałożono kontrybucję, spłacaną przez dwa lata. Według spisu ludności z 1910 Tiacziw zamieszkiwało 5,9 tys. ludzi, z czego 4,5 tys. Węgrów, 0,9 tys. Rusinów i 0,4 tys. Niemców.
Nowa granica po traktacie w Trianon podzieliła miasto na część czechosłowacką na północ od Cisy i południową rumuńską - obecnie wieś Teçeu Mic. Pod koniec lutego 1919 w mieście powstała rada robotnicza, ale już pod koniec kwietnia tego roku Tiacziw zajęły wojska rumuńskie, które wkrótce ustąpiły miejsca władzom czechosłowackim. W marcu 1939 miasto zajęły wojska węgierskie, a w 1944 - Armia Czerwona. W 1961 miasto wyłączono z powiatu i stało się odrębną jednostką administracyjną.
Nad najnowszymi dziejami miasta zaciążyły katastrofalne powodzie, spowodowane wylewami Cisy: w 1913, w 1937, w 1970, w 1993 i w 1998.
Linki zewnętrzne:
