Otton III (cesarz rzymski)
Z Wikipedii
| Otton III 980-1002 |
||||||
 |
||||||
| Cesarz Niemiec | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
|
Otton III (980 - 1002) – czwarty z kolei władca z dynastii saksońskiej (ottońskiej). Jako dziecko jeszcze za życia ojca został wybrany na króla Niemiec w 983 r. Po śmierci swojego ojca, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Ottona II, został koronowany na cesarza 21 maja 996.
Jego matka Teofano sprawowała władzę jako regentka do swojej śmierci w 991 r. Następnie matka Ottona II, Święta Adelajda rządziła jako regentka do osiągnięcia przez Ottona III dojrzałości.
Otton III dążył do ustanowienia w Rzymie swojej cesarskiej stolicy. Po śmierci swojego kuzyna, Grzegorza V, zapewnił wybór w 999 r. na tron papieski (Sylwester II) swojego współpracownika (a wcześniej nauczyciela) Gerberta z Aurillac.
W 1000 r. przy okazji pielgrzymki do grobu świętego Wojciecha, chcąc również pozyskać Bolesława Chrobrego do swych idei cesarstwa uniwersalistycznego, przybył do Gniezna. Podczas zjazdu gnieźnieńskiego utworzono niezależną polską organizację kościelną z metropolią w Gnieźnie i biskupstwami w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Status utworzonej również diecezji poznańskiej pozostaje sporny. Arcybiskupem gnieźnieńskim został brat Wojciecha Radzim (Gaudenty). Bolesław Chrobry został również uznany przyjacielem Cesarstwa Rzymskiego i niezależnym władcą, cesarz wyróżnił go dając mu kopię włóczni św. Maurycego.
Otton III zmarł 23 stycznia 1002 r, w zamku Paterno, w trakcie ucieczki z Rzymu do Rawenny, do której był zmuszony przez wybuch rebelii ludowej w Tivoli. Powody jego śmierci są niejasne. Według niektórych źródeł zmarł na malarię, według innych zatruł się jedzeniem, a według jeszcze innych został celowo otruty. Nie pozostawił potomków. Za jego panowania Cesarstwo nie zyskało żadnych ziem – wręcz przeciwnie, utraciło Połabie, Milsko i Łużyce.
Tron po nim objął jego kuzyn Henryk II Święty.
| Poprzednik Otton II |
 |
król Niemiec 983-1002 |
|
Następca Henryk II Święty |
| Poprzednik Otton II |
|
cesarz rzymski 996-1002 |
|
Następca Henryk II Święty |
