Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej

Z Wikipedii

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej
Główna religia	Chrześcijaństwo
Czas założenia	1920
Wyznanie macierzyste	Polski Narodowy Kościół Katolicki
Założyciel	Społeczność Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła
Klasyfikacja religii

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej (ang. Mariavite Old Catholic Church - Province of North America) - jeden z niezależnych starokatolickich kościołów mariawickich, działający na terenie Stanów Zjednoczonych i Kanady. Według danych podawanych przez wspólnotę liczy ona 350 tys. wiernych, ale ich liczba ta podawana jest w wątpliwość ^[1]. Zwierzchnikiem kościoła jest abp Robert Zaborowski, a jego siedzibą w Wyandotte (Michigan). Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej jest niezależną wspólnotą religijną i nie jest oficjalnie częścią Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

[edytuj] Historia

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Polsce powstał w 1906 w wyniku rozłamu w polskim Kościele rzymskokatolickim, który nie zaakceptował Dzieła Wielkiego Miłosierdzia - objawień Marii Franciszki Kozłowskiej i opartej na tych objawieniach działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów. Idea mariawityzmu za sprawą polskich emigrantów przeszczepiona została za ocean, gdzie w 1920 powstał z inicjatywy wiernych Polskiego Narodowego Katolickiego Kościoła, którzy po śmierci biskupa Stefana Kaminskiego pozostawali bez stałego duszpasterstwa: Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej. Pierwszy biskup północnoamerykańskiej prowincji, Franciszek Boryszewski został wyświęcony przez biskupa Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Polsce Jakuba Próchniewskiego. Od lat 70. XX wieku zwierzchnikiem wspólnoty jest abp Robert Zaborowski, niechętnie dzieli się on inforamcjami dotyczącymi pracy i misji Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Ameryce Północnej, wątpliwości również budzi kwestia ważności jego święceń kapłańskich.

[edytuj] Nauka Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Ameryce Północnej

Kościół Starokatolicki Mariawitów w Ameryce Północnej opiera się na starodawnych, katolickich zasadach wiary i moralności. Zasady te zawarte są w księgach kanonicznych Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu oraz dogmatach i tradycji niepodzielonego Kościoła określone na pierwszych siedmiu soborach powszechnych. Opiera się również na Objawieniu o Bożym Miłosierdziu, otrzymanym przez Założycielkę mariawityzmu wskazującym, że ratunek dla pogrążonego w grzechach świata jest w Chrystusie obecnym w Przenajświętszym Sakramencie oraz we wzywaniu nieustającej pomocy Najświętszej Maryi Panny. W kościele Starokatolickim Mariawitów stosuje się ryt Mszy Trydenckiej. Kościół uznaje siedem Sakramentów Świętych:

• Chrzest - który gładzi grzech pierworodny i czyni ludzi chrześcijanami,
• Bierzmowanie - które umacnia nas w wierze świętej, udzielając darów Ducha św.,
• Ciało i Krew Pańska (Komunia św.) - które pod postaciami chleba i wina dają żywą obecność Pana Jezusa, jako źródła światła, mocy i życia boskiego dla człowieka. Przenajświętszy Sakrament nazywany jest Eucharystią od greckiego słowa "eucharistein" co znaczy "dziękować",
• Pokuta - która gładzi grzechy po chrzcie świętym popełnione,
• Kapłaństwo - które daje moc do sprawowania sakramentów świętych,
• Małżeństwo - które udziela małżonkom łaski do wspólnego pożycia i pobożnego wychowania dzieci,
• Namaszczenie chorych olejem św. - które gładzi grzechy zapomniane, pomaga do dobrej śmierci, lub odzyskania zdrowia.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Strona o ruchach religijnych prowadzona przez University of Virginia podaje, że w 1972 północnoamerykańscy mariawici mieli 487 wyznawców, a w 1995 już 356 tys. Danych tych nie udało się nigdy potwierdzić, a wspólnota mariawicka nie podała nigdy nawet listy swoich parafii.