Język holenderski
Z Wikipedii
| Hollands | |
| Obszar | Holandia, Belgia, Surinam, Aruba oraz Antyle Holenderskie i inne |
| Liczba mówiących | 14,5 milionów |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki germańskie **Języki zachodniogermańskie ***Język holenderski |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | Holandia, Belgia, Surinam, Aruba oraz Antyle Holenderskie i inne |
| SIL | DUT |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język holenderski (hollands) - zbiorcze określenie mocno zróżnicowanej grupy dialektów języka niderlandzkiego, należącego do języków germańskich, używanego jako macierzysty przez ok. 14 mln mieszkańców Holandii. Oficjalnym określeniem języka urzędowego jest "język niderlandzki" (nederlands). Podstawa języka afrykanerskiego.
[edytuj] Zobacz też:
afrikaans • alzacki • angielski • austriacki • bokmål • burgundzki • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • duński • farerski • flamandzki • fryzyjski • gocki • holenderski • dialekt holenderski • islandzki • jämtlandzki • jidysz • limburgijski • lombardzki • lotaryński • luksemburski • niderlandzki • niemiecki • niemiecki w Austrii • norn • norweski • nynorsk • oorlans • pensylwański • plautdietsch • pragermański • riksmål • schwyzertüütsch • scots • staroangielski • starogotlandzki • staronordyjski • starosaksoński • staro-wysoko-niemiecki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • średnioangielski • średnio-wysoko-niemiecki • twents • wandalski • wczesny nowoangielski • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysöryś) • wysokoniemiecki • Zuid-Gelders •
