Riksmål
Z Wikipedii
Riksmål został opracowany przez językoznawcę Knuda Knudsena, który w połowie XIX wieku zajął się "norwegizacją" wspólnego języka duńsko-norweskiego (który de facto był językiem duńskim - Norwegia od 1397 aż do początku XIX wieku była w unii z Danią).
Knudsen wprowadzał stopniowo do języka coraz więcej prowincjonalizmów, a także "norwegizował" wymowę i pisownię duńskich słów. Na podstawie Zarządzenia o równouprawnieniu riksmål został w roku 1885 uznany wraz z landsmålem za język urzędowy Norwegii. W 1929 roku zmieniono jego nazwę na bokmål i dopuszczono możliwości zmian. Konserwatywna odmiana riksmål (odporna na zmiany językowe) jest w użyciu do dziś. Łącznie bokmålu i riksmålu jako formy pisanej używa obecnie 85-90% Norwegów, z czego zdecydowana większość posługuje się bokmålem. Użytkownicy riksmålu są niewielką i bardzo konserwatywną grupą.
Język norweski | |
---|---|
Landsmål | Høgnorsk | Nynorsk | Samnorsk | Bokmål | Riksmål | Dansk-Norsk | Russenorsk | |
Språkrådet | Noregs Mållag | Riksmålsforbundet | dialekty języka norweskiego | |
Æ | Ø | Å |
afrikaans • alzacki • angielski • austriacki • bokmål • burgundzki • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • duński • farerski • flamandzki • fryzyjski • gocki • holenderski • dialekt holenderski • islandzki • jämtlandzki • jidysz • limburgijski • lombardzki • lotaryński • luksemburski • niderlandzki • niemiecki • niemiecki w Austrii • norn • norweski • nynorsk • oorlans • pensylwański • plautdietsch • pragermański • riksmål • schwyzertüütsch • scots • staroangielski • starogotlandzki • staronordyjski • starosaksoński • staro-wysoko-niemiecki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • średnioangielski • średnio-wysoko-niemiecki • twents • wandalski • wczesny nowoangielski • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysöryś) • wysokoniemiecki • Zuid-Gelders •
- To jest tylko zalążek artykułu związanego z Norwegią i językami. Jeśli możesz, rozbuduj go.