Dubbing

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Dubbing – tworzenie ścieżki dialogowej filmu, serialu lub gry, polegające na zastąpieniu ścieżki oryginalnej wersją lokalną. Głosy podkładają często wyspecjalizowani aktorzy głosowi.

Dubbing w Polsce jest dopiero w stadium rozwoju. Dubbinguje się tylko niewielki odsetek produkcji trafiających do polskich kin czy telewizji. Przeważnie są to produkcje w zamyśle skierowane do dzieci, takie jak filmy animowane lub generowane komputerowo, czy seriale dla dzieci (niekoniecznie animowane, sporym powodzeniem cieszy się np. dubbing Rodziny Addamsów czy Jak dwie krople wody). Rzadziej dubbingowane są filmy animowane, niekoniecznie skierowane do najmłodszych. Rzadkością jest natomiast dubbingowanie zwykłego filmu lub serialu, w takich przeważnie usłyszeć można lektora. Jednymi z niewielu wyjątków są filmy The Ring lub 8. Mila i kilka innych, dla których stworzono pełną polską ścieżkę dialogową.

W innych krajach (np. RFN czy Włochy) dubbingowanych jest bardzo wiele filmów, trafiających na ich rynek. Wydania DVD zazwyczaj zawierają ścieżkę z dubbingiem, niezależnie od tego, jakiego rodzaju jest to film. Podobnie jest z filmami lub serialami przedstawianymi w telewizji. Wychodząc na przeciw oczekiwaniom widzów jeden aktor filmowy jest zazwyczaj powiązany z określonym aktorem głosowym, tak że przez całe lata obcojęzyczny aktor ma określony specyficzny głos w języku narodowym. Zazwyczaj jednak jeden aktor językowy "obsługuje" kilku aktorów.

W Polsce dubbing do niedawna był postrzegany przez środowisko filmowe niezbyt poważnie, uważano, że niczym wielkim jest stworzenie polskiej ścieżki dialogowej, tak samo dla aktora nie jest sztuką podłożenie głosu. Dopiero po sukcesie dubbingowanej wersji Shreka, w której w rolę Osła rewelacyjnie wcielił się Jerzy Stuhr, zaczęto odnosić się do dubbingu poważnie i postrzegać go jako sztukę filmową, stojącą na równi z grą aktorów czy reżyserią.

Z punktu widzenia tłumacza dubbing stanowi duże wyzwanie ze wzglądu na konieczność doboru słów pod kątem liczby sylab a nawet układu ust aktora do głosek w wersji narodowej. Z kolei aktor musi czytać tekst w rytmie nadawanym przez obraz na ekranie.