Douglas B-18 Bolo
Z Wikipedii
Douglas B-18 Bolo to standardowy samolot bombowy amerykańskich sił powietrznych USAAC i lotnictwa kanadyjskiego w późnych latach 30. i na początku lat 40. Bazowany był na samolocie cywilnym Douglas DC-2.
W 1934 USAAC rozpisał konkurs na nowy bombowiec mający zastąpić używany wówczas Martin B-10, nowa konstrukcja miała mieć dwukrotnie większy zasięg i nośność. Rok później na lotnisku Wright Field zaprezentowano trzy samoloty – Douglas DB-1, Boeing Model 299 (późniejsza "Latająca Forteca") oraz Martin "Model 146". Konstrukcja Boeinga była bezsprzecznie najlepsza, ale z powodu katastrofy pierwszego prototypu (która była spowodowana problemem ze sterami) nie wzięto jej wówczas pod uwagę. Ostatecznie wybrano samolot Douglasa głównie ze względu na niższą cenę – DB-1 kosztował $58000 w porównaniu z $99620 za samolot Martina. Produkcja nowego samolotu rozpoczęła się w styczniu 1936, otrzymał on oznaczenie B-18 Bolo.
DB-1 (Douglas, Bomber – samolot Douglasa, bombowy) był niewiele tylko zmodyfikowaną odmianą konstrukcji DC-2 (Douglas, Cargo – samolot Douglasa, transportowy). Rozpiętość skrzydeł została powiększona o 1,4 m, zwiększono także przekrój kadłuba. Najpoważniejszą zmianą konstrukcyjną była zmiana zamontowania skrzydeł – DC-2 był dolnopłatem, a DB-1 średniopłatem. Uzbrojenie obronne zostało umieszczone w trzech wieżyczkach – na grzbiecie, w nosie i na dole kadłuba. Napęd stanowiły dwa silniki Wright R-1820, każdy o mocy 694 kW
W 1940 B-18 były głównymi bombowcami armii amerykańskiej, ale już w 1942 zostały one wycofane z pierwszej linii gdzie zostały zastąpione przez "Latające Fortece" B-17, a B-18 zostały przesunięte do zadań patrolowych. Usunięto przednie stanowisko bombardiera na którego miejscu zamontowano duży radar, a w ogonie samolotu znajdowało się detektor anomalii magnetycznych. Tak zmodyfikowane samoloty, znane jako B-18B służyły w rejonie Karaibów gdzie odbywały patrole w poszukiwaniu okrętów podwodnych. 2 z nich zostały przekazane lotnictwu Brazylii (Força Aérea Brasileira), a 20 zostało zakupionych przez lotnictwo kadadyjskie gdzie były znane jako Douglas Digby Mark I. W czasie wojny samoloty Bolo i Digby zatopiły cztery okręty podwodne.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Muzeum USAF (en)
Samoloty myśliwskie | |
FR | F2A | F4F | F4U | F6F | F7F | F8F | P-26 | P-35 | P-36 | P-38 | P-39 | P-40 | P-43 | P-47 | P-51 | P-61 | P-63 | P-70 | P-80 |
|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
A-20 | A-26 | B-17 | B-18 | B-24 | B-25 | B-26 | B-29 | B-32 | B-34 | B-37 | SBC | SB2A | SB2C | SB2U | SBD | TBD | TBF |
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | Samoloty szkolne i treningowe |
Samoloty transportowe | Śmigłowce |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
FL | F8B | TB2D | XF5F | XP-46 | XP-49 | XP-50 | XP-52 | XP-54 | XP-55 | XP-56 | XP-57 | XP-58 | P-59 | XP-62 | XP-67 | XP-68 | XP-71 | P-75 | XP-76 | XP-77 | XP-79 | XP-81 | P-82 | XP-83 | AM | XB-19 | XB-27 | XB-28 | XB-30 | XB-31 | XB-33 | YB-35 | XB-38 | XB-39 | YB-40 | XB-41 | XB-42 | XB-43 | XB-46 | XB-48 | XPB2M | TB2F | TBY |