Chlorek sodu

Z Wikipedii

Chlorek sodu (NaCl) - nieorganiczny związek chemiczny, sól chlorkowa sodu, stanowiący podstawowy składnik soli kuchennej i soli warzonej. Woda morska to roztwór chlorku sodu.

Chlorek sodu jest białą substancją krystaliczną, dobrze rozpuszczalną w wodzie, jednak o niewielkim stężeniu maksymalnym, słabo higroskopijną. Temperatura topnienia = 801 °C. Krystalizuje w układzie regularnym.

Struktura krystaliczna chlorku sodu

Głównym surowcem do pozyskania chlorku sodu jest sól kamienna, nazywana w mineralogii halitem. Halit jest pozyskiwany głównie metodami kopalnymi. Otrzymuje się go także poprzez odparowanie wody morskiej.

To chlorek sodu powoduje, że woda morska jest słona. Wchodzi także w skład płynu pozakomórkowego organizmów żywych. W kuchni jest używany do solenia potraw (przyprawa), a w przemyśle spożywczym używany jako naturalny środek konserwujący. Jest również jednym z ważniejszych związków chemicznych w przemyśle chemicznym.

[edytuj] Znaczenie biologiczne NaCl

Sól kuchenna jest głównym źródłem jonów Na⁺ i Cl^- dla organizmów zwierzęcych i ludzi. Jony Na⁺ odgrywają kluczową rolę w wielu procesach fizjologicznych od gospodarki wodą, przez utrzymywanie stałego ciśnienia krwi, po działanie układu nerwowego. Stąd spożywanie soli kuchennej jest niezbędne do życia.

Dzienne zapotrzebowanie na nią jest jednak rzędu 50 mg na dobę i w warunkach życia we współczesnej cywilizacji dawka ta jest zwykle wielokrotnie przekraczana. Sól jest bowiem obecna w setkach produktów spożywczych, które na co dzień są spożywane, takich jak chleb, masło, sery, wędliny itp. Szacuje się, że dzienne spożycie soli w Polsce w przeliczeniu na osobę wynosi ok. 5 g, więc jest to 100 razy więcej niż potrzeba. Optymalna dawka 50 mg soli znajduje się w jednej kromce zwykłego, białego chleba.

Uważa się, że nadmierne spożycie soli kuchennej może przyczyniać się do powstawania pewnych chorób. Badania naukowe udowodniły związek między nadmiernym spożyciem chlorku sodu i rozwojem nadciśnienia tętniczego.

0,9% roztwór chlorku sodu w wodzie nazywany solą fizjologiczną jest używany jako podstawowy płyn nawadniający w medycynie. Roztwór o takim stężeniu jest izoosmotyczny (ma porównywalne ciśnienie osmotyczne) z osoczem krwi.