Þeseifur

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Þeseifur og Æþra, eftir Laurent de la La Hyre

Þeseifur (forngríska Θησεύς) var goðsagnakenndur konungur Aþenu, sonur Æþru og Egeifs eða Póseidons, sem Æþra sængaði hjá einu sinni. Þeseifur var stofn-hetja, líkt og Perseifur, Kadmos og Herakles, sem börðust allir við og sigruðu andstæðinga sem tengdust á einhvern hátt fornri trú og samfélagsgerð.

Herakles var dóríska hetjan, en Þeseifur jóníska stofn-hetjan, sem Aþeningar álitu landsföður. Nafn hans er rótskylt orðinu θεσμός (þesmos), gríska orðinu fyrir stofnun. Þeseifur bar ábyrgð á synoikismos („sambúðinni“) — stjórnmálalegri sameiningu Attíkuskagans. Þeseifur, fyrsti konungur sameinaðs Attíkuskaga samkvæmt hefðinni, byggði sér höll á Akrópólishæð.

Landfræðingurinn Pásanías segir að eftir sameininguna hafi Þeseifur stofnað helgidóm Afródítu Pandemos („Afródítu alls fólksins“) og Peiþó á suðurhlíð Akrópólishæðar. Ef til vill er frægasta sagan af Þeseifi í nútímanum sú sem segir frá því hvernig honum tókst að drepa Mínótárosinn á Krít.

Þessi grein sem fjallar um fornfræðilegt efni er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við hana