ورزشهای رزمی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ورزشهای رزمی شامل یه سری حرکات است که با روح وجسم سرو کار دارد که شامل دو قسمت نرم و سخت است.ورزشهای سخت عبارتند از: ورزشهایی که با جسم بیشتر سروکار دارند مانند:شائولین ووشو،نینجوتسو،تکواندو،کاراته و... ورزشهای نرم که با نیروی ذهن(ذن) بیشتر کار می کنند مانند:یوگا،چی کونگ(تای چی)،فالون دافاو... ورزشهای رزمی نرمذن: این ورزشها همه با ذن نسبت دارند، چه ورزشهای نرم و چه ورزشهای سخت. تا کنون صدها کتاب در مورد ذن نوشته شده است ولی تعداد اندک شماری از هنها به اهمیت ذن در هنرهای رزمی اشاره کردند. این در حالی است که هنرهای رزمی در ظریفترین شکل خود بیش از رقابت جسمی بین دو حریف،یعنی وسیلهای برای تحمیل قدرت اراده فرد بر حریف یا وارد اوردن ضربه فیزیکی بر اوست.در واقع ذن برای استاد واقعی کاراته ،کونگ فو،ای کی دو،وینگ چان و دیگر هنرهای رزمی راهی برای دستیابی به ارامش روحی وروانی واستراحت مغزی وفکری وفکری و عمیقترین نوع اعتماد به نفس است.عمیقترین واساسیترین هدف هنرهاشی رزمی این است که به مثابه ابزاری برای تعالی روحی ورشدعقلانی شخص بهکار رود. نقش ذن در هنرهای رزمی تعریف ساده آن راغیر ممکن میسازد زیرا ذن فاقد هرگونه نظریه است ازاین رو ذن دانشی است درونی و ازدرون شخص سرچشمه می گیردو برای ان هیچ توضیح خاصی داده نشده است.ذن در هنرهای رزمی بر قدرت فکر و ارتقا سطح هوش فرد تاکید ندارد بلکه تاکید آن بر عمل شهودی است وهدف نهایی ذن آزاد سازی فرد از خشم پندارهای باطل و هیجانهای عاطفی است. ورزشهای رزمی(سخت): به یک سری حرکات ونشستهای خاصی که در هر ورزش وجود دارد که بهعث امادگی بدن وتقویت نیروی درون که در ورزشهای گوناگون به نیروی درون کی وچی وهی می گویند.
این نیرو از نقطهای به نام تان تین سرچشمه می گیرد و در تمام بدن پخش می شود.
