الجزایر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
|
|||
 |
|||
| زبان رسمی | عربی | ||
| بزرگترین شهر | الجزیره | ||
| پایتخت | الجزیره | ||
| رئیس جمهور | عبدالعزيز بوتفليقه | ||
| پهناوری | 2,381,740 كيلومتر مربع² | ||
| جمعیت - (2002) - تراکم جمعیت |
|
||
| استقلال
|
از فرانسه
|
||
| یکای پول | دينار جزایری | ||
| منطقه زمانی | UTC +1 | ||
| سرود ملی | قسما | ||
| دامنه اینترنتی | dz. | ||
| پیش‌شماره بین‌المللی تلفن | 213 | ||
الجزایر (الجزائر به عربی) کشوری است در شمال قاره افریقا، میان مراکش و تونس. پایتختش الجزیره (الجزائر به عربی) نام دارد. مردم الجزایر عرب و بربر هستند، و دین رسمی‌شان اسلام است. مساحت آن ۲۳۸۱۷۴۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن در آمار سال ۲۰۰۲ ۳۲۸۱۸۵۰۰ نفر بوده است. ۹۹٪ جمعیت آن عرب-بربر بوده و کمتر از ۱٪ اروپایی هستند. زبان رسمی کشور عربی است و زبانهای فرانسوی و بربری نیز کاربرد دارند. ۹۹٪ جمعیت مسلمانان سنی مذهب هستند و بقیه عمدتاً مسیحی و کلیمی.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] جغرافی
از نظر موقعیت طبیعی، بیش از ۸۵ درصد مساحت الجزایر را صحرای بزرگ پوشانده است در شمال کوههای اطلس با فلات خشکی در میان قرار دارد. در جنوب شرق کوههای هقار جای دارد. در راستای کرانه مدیترانه جلگه‌ها و رشته‌کوههای کم ارتفاع قرار دارد.
رودهای مهم: شلف، بلندترین نقطه: قله تهت ۲۹۱۸ متر. آب و هوا: در امتداد ساحل آب و هوا مدیترانه‌ای با تابستانهای داغ و زمستان‌های معتدل است و بارندگی کافی دارد. صحرای بزرگ، داغ و کم آب است.
[ویرایش] == متن عنوان
[ویرایش] اقتصاد
بخش عمده درآمدهای خارجی الجزایر از طریق صدور نفت استخراج شده و گاز از حوزه‌های نفتی واقع در بیابان‌های جنوبی این کشور حاصل می‌شود. فعالیت صنعتی به طور سنتی در بخش نفت و گاز بوده است. این کشور با مسایل شدید اقتصادی از جمله بیکاری فراگیر رو به رو است. نزدیک به یک چهارم جمعیت بزرگسال به کار کشاورزی مشغول هستند، ولی کمبود باران و زمین مناسب الجزایر را مجبور به وارد کردن دو سوم مواد غذایی لازم می‌کند. محصول عمده زمینهای کم قابل کشت گندم، جو، انگور، میوه و سبزی است. در حالی که در زمینهای کم آب مرتع گوسفند و بز و گاو پروش مییابند. جهانگردی به صورت منبع مهمی از درآمد ارز خارجی تبدیل شده است. ==[[
[ویرایش] == متن عنوان
[ویرایش] اقتصاد
بخش عمده درآمدهای خارجی الجزایر از طریق صدور نفت استخراج شده و گاز از حوزه‌های نفتی واقع در بیابان‌های جنوبی این کشور حاصل می‌شود. فعالیت صنعتی به طور سنتی در بخش نفت و گاز بوده است. این کشور با مسایل شدید اقتصادی از جمله بیکاری فراگیر رو به رو است. نزدیک به یک چهارم جمعیت بزرگسال به کار کشاورزی مشغول هستند، ولی کمبود باران و زمین مناسب الجزایر را مجبور به وارد کردن دو سوم مواد غذایی لازم می‌کند. محصول عمده زمینهای کم قابل کشت گندم، جو، انگور، میوه و سبزی است. در حالی که در زمینهای کم آب مرتع گوسفند و بز و گاو پروش مییابند. جهانگردی به صورت منبع مهمی از درآمد ارز خارجی تبدیل شده است. ==]]
[ویرایش] تاریخ معاصر
طی ۱۸۳۰ تا ۱۸۶۰ فرانسه به تدریج الجزایر را مستعمره خود کرد. در ۱۹۴۵ شورشهای ملی گرایانه بر ضد حکومت استعماری فرانسه بی رحمانه سرکوب شد، و در ۱۹۵۴ جبهه آزادیبخش ملی خیزشی را آغاز کرد که به جنک سختی مبدل گشت. بپا خاستن فرانسویان مهاجر به طرفداری از ادغام الجزایر با فرانسه منجر به بحرانی شد که دوگل را در فرانسه به قدرت بازگرداند (۱۹۵۸). به رغم دو قیام دیگر از سوی مهاجرین فرانسوی و فعالیتهای سازمان تروریستی استعمارگران موسوم به سازمان ارتش سری (OAS)، الجزایر در ۱۹۶۲ استقلال یافت. در ۱۹۶۵ احمد بن بلا (متولد ۱۹۱۶) نخستین رئیس جمهور کشور را سرهنگ هواری بومدین (۱۹۳۲ تا ۱۹۷۸) از قدرت خلع کرد. بومدین در نظر داشت اصول قانون اساسی سوسیالیست ۱۹۶۳ را دوباره برقرار کند. جانشین وی، سرهنگ شالی بن جدید (زاده ۱۹۲۹) در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز به سوق دادن الجزایر به طرف دموکراسی کرد. در ۱۹۹۲ هنگامی که بنیادگرایان جبهه نجات اسلامی در دور اول انتخابات ملی چند حزبی به پیروزی بزرگی دست یافتند، دور دوم انتخابات فسخ گردید. نظامیان قدرت را در دست گرفتند و فعالیت سیاسی را لغو کردند. زمانی که بوضیاف رئیس جمهور منتصب نظامیان ترور شد تنش افزایش یافت.
[ویرایش] استان‌های الجزائر
کشور الجزائر دارای ۴۸ استان است که همه استان‌های آن با شهرهای مراکز استان خود همنامند. نام استان‌های الجزائر به قرار زیر است:
[ویرایش] جغرافیا
کشوریست در شمال افریقا که از سوی شرق به تونس و لیبی از سوی غرب به مراکش و موریتانی از طرف شمال به مدیترانه و از طرف جنوب به صحرای بزرگ افریقا و سودان فرانسه محدود است. مساحت آن نزدیک به ۲/۳۷۶/۳۹۱ کیلومتر مربع یعنی چهار برابر فرانسه و در حدود یک برابر و نیم ایران است. جمعیت الجزایر ۱۸۵۱۰۰۰۰ تن است که ۸۵۰۰۰۰ تن فرانسوی و اسپانیایی و ایتالیایی مالتی و بقیه الجزایری هستند که دین اسلام دارند و عربی زبانند و هر سال نزدیک به ۳۰۰۰۰۰ تن بر آنها اضافه می‌شود. در این کشور سالیانه ۳۰۰۰۰۰۰ تن آهن۷۰۵۰۰۰ تن فسفات ۲۸۰۰۰۰ تن زغال بدست می‌آید و معادن گسترده نفت نیز در جنوب و جنوب شرقی آن وجود دارد. پیش از چیرگی فرانسه کشوری مستقل بشمار می‌رفت و اداره کشور به دست یک تن که لقب (دای) نامیده می‌شد اداره می‌گردید. و الجزایر به سه استان بزرگ بخش شده بود و اداره هر بخش به دست یک تن که به‌عنوان (بای) خوانده می‌شد قرار داشت. از شهرهای بزرگ آن (الجزیره) پایتخت کشور و دهران قسطنطنیه را باید نام برد. در سالهای اخیر افکار استقلال طلبانه در آنجا رواج یافت و مردم الجزایر حکومتی آزاد تشکیل داده با دولت فرانسه جنگیدند. پیکار آنان به استقلال الجزایر انجامید (۱۹۶۲ م .) الجزایر اساسا کشوریست زراعتی. در بخش شمالی گندم و جو کاشته می‌شود. غرس میوه و مرکبات در الجزایر روزبروز رونق می‌گیرد. صنایع دستی مانند سوزن‌کاری عربی، فرش الجزایری، چرم سازی منبت کاری، کاشی سازی و غیره رواج دارد .
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
بخشی از مطالب برگرفته از دانشنامهٔ رشد
| اتحادیه کشورهای عرب |  |
|---|---|
|
اردن | امارات متحده عربی | بحرین | الجزایر | جیبوتی | تونس | سودان | سوریه | سومالی | عراق | عربستان سعودی | فلسطین | قطر | کومور | کویت | لبنان | لیبی | مراکش (وصحرای غربی) | مصر | موریتانی | یمن | عمان |
