زبان رسمی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبان رسمی به زبانی گفته می‌شود که به طور قانونی در کشور، و یا منطقه‌ای از کشور که از توانایی وضع قوانین خاص آن منطقه برخوردار است، انتخاب شده‌است.
معمولاً زبان رسمی زبانی انتخاب می‌شود که اکثریت جمعیت به آن سخن گویند (زبان ملی). اما به دلیل وجود جامعه‌های چندزبانه و یا به دلیل حفظ وحدت ملی یک کشور ممکن است که این دو بر هم منطبق نباشند و یا زبان ملی یکی از زبان‌های رسمی باشد.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- Dictionary of Language Teaching and Applied Linguistics Jack C. Richards and et. Longman
