Alanino
El Vikipedio
| Strukturformulo de Aminoacido | |
|---|---|
 |
|
| Nomo | Alanino |
| Mallongigo | Ala A |
| esenca? | ne |
| Sumformulo | C3H7NO2 |
| Aliaj nomoj | 2-aminopropanacido, α-aminopropionacido |
| Priskribo | blanka, solida materialo |
| CAS-Numero | 56-41-7 |
| Sekurecaj antaŭskriboj | |
| - nedanĝera - | |
| Lagerung | Forte fermite, seke. +15°C ĝis +25°C. |
| MAK | Maksimuma Laborloka Koncentreco ml/m3 |
| LD50 (ratoj) | -- |
| LD50 (kunikloj) | -- |
| Fizikaj ecoj | |
| Agregata stato | solida' |
| Farbo | blanka |
| Denso | 1,4 g/cm3 |
| Molmaso | 89,1 g/mol |
| fandopunkto | 295-297 °C (malkombino) |
| Bolbunkto | -- °C |
| vaporpremo | hPa |
| Pliaj proprecoj | |
| Flankĉeno | lipofilo |
| izoelektra punkto | 6,11 siehe aminoacido |
| solvebleco | 166,5 g/l (in Wasser bei 25°C) |
| Bone solvebla en | akvo |
| Malbone solvebla en | Alkoholo |
| Nesolvebla en | Dietiletero |
|
SI-unuoj estis laŭeble uzataj. Se ne ekzistas marko pri alia, temas pri Normkondiĉoj. |
|
Alanino estas unu el la 20 plej kutimaj naturaj aminoacidoj. Ĝi estas hidrofoba, kun metil-grupo sur flanka ĉeno; ĝi estas la dua plej malgranda el la 20 aminoacidoj post la glicino. Alanino ne estas esencia aminoacido. Ĝi estis unuafoje izolita en 1879.
L-alanino elformiĝas en la muskolaj ĉeloj el glutamato en la procezo, noamta transaminacio. En la hepato, laalanino transformiĝas al piruvato. Poste, alanina aminotransferazo katalizas reakcion, en kiu la aminogrupo de la alanino transformiĝas al α-ketoglutarato.
| Aminoacidoj |
|---|
|
Alanino | Arginino | Asparagino | Asparta acido (Aspartato)| Cisteino | Fenilalanino | Glutamino | Glutama acido (Glutamato) | Glicino | Histidino | Izoleŭcino | Leŭcino | Lizino | Metionino | Prolino | Selenocisteino | Serino | Treonino | Triptofano | Tirozino | Valino |
[redaktu] Eksteraj ligiloj
http://www.compchemwiki.org/index.php?title=Alanine- http://www.chemie.fu-berlin.de/chemistry/bio/aminoacid/alanin_en.html
- http://lb.chemie.uni-hamburg.de/static/data2/98_mlmhq2pw.html
 |
 |
 |
