Θαλής
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (περ 630/635 π.Χ. - 543 π.Χ.), προσωκρατικός φιλόσοφος, που δραστηριοποιήθηκε στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. στη Μίλητο. Του αποδίδεται το έργο Ναυτική Αστρολογία, αλλά θεωρείται μάλλον αμφίβολο αν έγραψε ο ίδιος. Για την ανασύσταση της σκέψης του βασιζόμαστε αποκλειστικά σε μαρτυρίες. Η παράδοση κατατάσσει τον Θαλή μεταξύ των επτά σοφών και τον περιγράφει ως άνθρωπο με πλατιές γνώσεις και μεγάλη επινοητικότητα. Το σημαντικότερο είναι, ωστόσο, ότι μέσω της προβληματικής του για την αρχή του κόσμου ανήγαγε τα πολλαπλά φαινόμενα του κόσμου σε μία απρόσωπη, μοναδική ή ενιαία αρχή, γεγονός που τον κατατάσσει δίκαια στη χορεία των φιλοσόφων. Ο Θαλής είναι γνωστός και για την επιτυχημένη πρόβλεψη της ηλιακής έκλειψης του 585 π.Χ.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Κοσμολογία
Στην κοσμολογία του φιλόσοφου σημαντικό ρόλο παίζει το νερό. Του αποδίδονται δύο κοσμολογικές απόψεις:
- Η Γη στηρίζεται στο νερό
- Το νερό είναι η αρχή των πάντων
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στο (Περί Ουρανού Β 13) ήταν η αρχαιότερη θεωρία που είχε διατυπωθεί και είχε παραδοθεί από τον Θαλή. Τούτη η άποψη φέρει ίχνη των ομηρικών και των ησιόδειων κοσμολογικών αντιλήψεων, ιδιαίτερα της εικόνας του Ωκεανού ποταμού που περιβάλλει την Γη και είναι πηγή όλων των υδάτων. Η ιδέα, όμως ότι κάτω από τη γη υπάρχουν νερά, στρέφει το ενδιαφέρον της έρευνας προς την πλευρά της Βαβυλωνιακής και της Αιγυπτιακής μυθολογίας και υποδεικνύει ως ένα βαθμό μια άμεση επαφή του Θαλή με τις μυθολογίες της Εγγύς Ανατολής.
Είτε θεωρούσε ότι το νερό εκτός από κοσμογονική αρχή συμμετέχει στη σύσταση του κοσμου είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι ο φιλόσοφος αφαιρεί από το νερό τη θεϊκή του ιδιότητα και το αναγνωρίζει μόνον ως φυσικό σώμα.
[Επεξεργασία] Θεολογία
Όπως μας παραδίδει ο Αριστοτέλης στο Περί Ψυχής Α5 και Α3 ο Θαλής πίστευε πως ο κόσμος είναι γεμάτος θεους (πάντα πλήρη θεών είναι) και ότι η ψυχή είναι κάτι το κινητικό (κινητικόν τι). Πρόκειται ουσιαστικά για μια αρχαϊκή διατύπωση της θεωρίας του υλοζωισμού, σύμφωνα με την οποία ο κόσμος είναι ζωντανός και έμψυχος, γεγονός που πιστοποιείται από την κινητικότητά του. Ο υλοζωισμός στην νεότερη έννοιά του θεωρεί ως δομικό στοιχείο του κόσμου το φυσικό στοιχείο εννοώντας το ως έμβιο, ως οντότητα στην οποία η ύλη και η ενέργεια είναι αδιάσπαστα ενωμένες.
[Επεξεργασία] Ενδεικτική βιβλιογραφία
- Windelband W. - Heimsoeth H., Εγχειρίδιο Ιστορίας της Φιλοσοφίας, Τομ. Α΄, Μ.Ι.Ε.Τ. (Αθήνα 2001 δ΄), ISBN 960-250-051-4.
- Καλογεράκος Ι. - Θανασάς Π. "Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι", στο Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη από την Αρχαιότητα έως τον 20ο αιώνα, Ε.Α.Π., (Πάτρα, 2000), ISBN 960-538-290-3.
[Επεξεργασία] Δικτυακοί τόποι
- Θαλής ο Μιλήσιος στην Internet Encyclopedia of Philosophy
- Θαλής ο Μιλήσιος από το αρχείο Ιστορία των Μαθηματικών MacTutor
Θαλής | Αναξίμανδρος | Αναξιμένης | Πυθαγόρας | Φιλόλαος | Αρχύτας | Εμπεδοκλής | Ηράκλειτος | Παρμενίδης | Ζήνων ο Ελεάτης | Μέλισσος ο Σάμιος | Ξενοφάνης | Αναξαγόρας | Λεύκιππος | Δημόκριτος | Πρωταγόρας | Γοργίας | Πρόδικος | Ιππίας | Φερεκύδης
Θαλής ο Μιλήσιος | Πιττακός ο Μυτιληναίος | Βίας ο Πριηνεύς | Κλεόβουλος ο Ρόδιος | Σόλων ο Αθηναίος | Περίανδρος ο Κορίνθιος | Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Οι παρακάτω είχαν επίσης κατά καιρούς αναφερθεί ανάμεσα στους επτά σοφούς : ( Μύσωνας | Αριστόδημος | Επιμενίδης | Λεώφαντας | Πυθαγόρας | Ανάχαρσις | Επίχαρμος | Ακουσίλαος | Ορφέας | Πεισίστρατος | Φερεκύδης | Λίνος | Λάσος | Πάμφυλος | Αναξαγόρας ) |