Kütleçekim

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Kütleçekim veya yerçekimi, kütlesi bulunan maddelerin birbirlerine doğru ivmelenme eğilimidir. Elektromanyetik Kuvvet, Zayıf ve Güçlü Nükleer Kuvvet ile birlikte doğadaki dört temel kuvvetleri oluşturur. Kütleçekim, bu dört kuvvet arasında en zayıf olanıdır. Kütleçekimin önemli özellikleri şunlardır:

Kütleçekimi kuvveti bir parçacığın kütlesine etki eder.
Kütleçekimi kuvveti sınırsız bir alanı kapsar.
Kuvvet çok zayıftır. Gündelik iki eşyanın bir birine uyguladığı kütleçekim kuvvetini ölçmek, günümüz teknolojisi ile mümkün değildir.
Kuvvet taşıyıcısı Graviton'lardır.
Gravitonların spini 2 olduğundan, aynı yüklü gravitonlar birbirini çeker. Zıt yüklü gravitonlar ise bir birlerini iterler.

[değiştir] Evrensel Kütleçekim

Sir Isaac Newton, 1687 yılında yayımladığı Philosophiae Naturalis Principia Mathematica adlı eserinde kütleçekim kuvvetini şöyle tanımlamıştır:

$F_{M_1M_2}= G \frac{M_1 M_2}{R^2}$

Burada; M_1,2 cisimlerin kütleleri, R aralarındaki uzaklık, G ise $6,6710 - 11 N m 2 k g - 2$ değerinde olan evrensel kütleçekim sabitidir.

[değiştir] Einstein'in Görelilik ile kütleçekimi açıklaması

Maddelerin uzaktan birbirlerine kuvvet uygulaması, başta Newton olmak üzere birçok fizikçiyi rahatsız etmişti. Fakat Newton'un fikirleri 20. yüzyıl'a kadar geçerli kaldı. Fakat, 20. yüzyılda Alman asıllı fizikçi Albert Einstein, Genel Görelilik kuramında dört boyutlu uzay-zamanın maddenin varlığı ile büküldüğünü (kıvrıldığını), fakat dört boyutlu uzay-zamandaki bu değişikliği sanki bir kuvvet uygulanıyormuş gibi gözlemlediğimizi öne sürdü. Genel Görelilik ile gelen bu açıklama, günümüzde kabul edilen görüştür.