พุทธศาสนาลัทธิตันตระ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ลัทธิตันตระ เดิมเป็นของฮินดู ซึ่งเชื่อว่าเทพเจ้าต้องมีศักติหรือชายา เพื่อเสริมอำนาจบารมี เช่น พระศิวะต้องมีศักติชื่อ อุมา หรือกาลี เป็นต้น ศาสนิกนี้ชอบปิดบังคำสอนจึงไม่รู้ว่าเกิดในยุคใด แต่มาแพร่หลายหลังพุทธศตวรรษที่ ๑๐-๑๑ โดยซึมซาบเอาความเชื่อดั้งเดิมในจารีตวรรณกรรม และผสมปรัชญาพุทธศาสนา พระพุทธศาสนาแบบตันตระถือเป็นวิวัฒนาการความคิดสร้างสรรค์ในอินเดีย
สารบัญ |
[แก้] การพัฒนาการ ๓ ระดับของพุทธแบบตันตระในอินเดีย
ระยะที่ ๑ มันตรยาน เกิดขึ้นในพุทธศตวรรษที่ ๙-๑๐ จากนั้นก็พัฒนาการนำสิ่งใหม่เข้ามาสู่พุทธศาสนามีพิธีกรรมทางไสยศาสตร์เพื่อการบรรลุธรรม โดยนำเอา มันตระ มุทรา มัณฑละ และเทพเจ้าเข้ามาในพุทธศาสนาอย่างไม่เป็นระบบ เช่น การท่องบ่นมนต์ หรือ ธารณีแตกต่างกัน บูชาเทพเจ้า หรือพระโพธิสัตว์องค์ใดก็ได้ แล้วทำเครื่องหมาย มุทรา หรือนิ้วมือให้ถูกต้องก็จะศักดิ์สิทธิ์หรือสำเร็จผลได้
ระยะที่ ๒ วัชรยาน พระพุทธศาสนานิกายนี้ได้พัฒนาคำสอนเป็นระบบตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ ๑๒ โดยผสมผสานกับคำสอนเดิมทุกสายกับหลักของพระเจ้า ๕ พระองค์ มีอาทิพุทธเจ้า เป็นต้น หลักการปฏิบัติเด่นชัด คือ สหัชญาณ เหมือนกับพุทธนิกายเซ็นในจีน คือเน้นการปฏิบัติ รู้แจ้งภายใน ถ่ายทอดผ่านคำปริศนาไม่ผูกมัดตัวเองด้วยคำสอนเก่า หรือคำสอนกำจัดแบบตายตัว วัชรยานนี้มีในทิเบต และภูฏานในปัจจุบัน
ระยะที่ ๓ กาลจักร หรือ กาฬจักร หมายถึงวงล้อแห่งเวลา เป็นพัฒนาการยุคสุดท้ายของพุทธศาสนาแบบตันตระ โดยประสานความคิดที่แตกแยกกัน และเน้นโหราศาสตร์ ถือว่ามีศักติประจำพระพุทธเจ้า พระอิศวรปางดุร้าย และพระโพธิสัตว์ปางดุร้ายพร้อมกับมีธรรมบาล หรือยิดัมคุ้มครองรักษา กาฬจักรนี้เคยรุ่งเรืองในอินโดนีเซียมาก่อนศาสนาอิสลามจะมีอิทธิพล
[แก้] การเรียกสงฆ์
พระในที่นี้ไม่เรียกว่าภิกษุ แต่เรียกว่า นักสิทธะ และถือว่า การปฏิบัติตนตามอำนาจของราคะบุตรผู้บำเพ็ญตนเป็นโพธิสัตว์ย่อมกระทำได้
[แก้] การเปลี่ยนศีล ๕ เป็น ม.ทั้ง ๕
การปฏิบัติเพื่อการหลุดพ้นในนิพพานนั้น ต้องเข้าถึง ศีล สมาธิ ปัญญา ด้วยอริยมรรคเป็นองค์แปดนั้น วัชรยานถือว่าการหลุดพ้นคือการเสพกามอันศักดิ์สัทธิ์กับโยนิ นักสิทธะควรบำรุงด้วย ม.ทั้ง ๕ คือ
- ๑.มัทยะ คือ น้ำเมา
- ๒.มางสะ คือ เนื้อ
- ๓.มัศยา คือ ปลา
- ๔.มุทรา คือ การยั่วให้เกิดกำหนัด
- ๕.ไมถุนธรรม คือ เมถุนธรรม
[แก้] เป็นต้นเหตุของการเสื่อมของพุทธศาสนาในอินเดีย
ลัทธิตันตระได้บิดเบือนคำสอนจากพุทธศาสนาแบบเดิมมากขึ้น ที่ทำเช่นนี้ก็เพราะจะดึงศาสนิกจากฮินดูให้มานับถือด้วย แต่การกระทำเช่นนี้ทำให้คุณภาพของศาสนิกเสื่อมลง ศาสนิกเริ่มเบื่อกับคำสอน และท้ายที่สุด คือ ถูกฮินดูกลืนจนแยกไม่ออกว่าเป็นชาวพุทธหรือชาวฮินดู
 |
พุทธศาสนาลัทธิตันตระ เป็นบทความเกี่ยวกับ ศาสนา ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหา หรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น |
