Wschowa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 51°48' N 016°18' E

Wschowa

Herb Wschowy

Gmina
- rodzaj

Wschowa
miejsko-wiejska

Burmistrz

Krzysztof Jerzy Grabka

Powierzchnia

8,38 km²

Położenie

51° 48' N
16° 18' E

Liczba mieszkańców (2004)
- liczba ludności
- gęstość

14 607
1743,1 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

67-400

Tablice rejestracyjne

FWS

TERC10
(TERYT)

4081112034

Położenie na mapie Polski

Urząd miejski³

Rynek 1
67-400 Wschowa
tel. 65 540-24-26; faks 65 540-13-40
(e-mail)

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Klasztor franciszkanów

Wschowa (niem. Fraustadt) to miasto w woj. lubuskim, w powiecie wschowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Wschowa. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. leszczyńskiego.

Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 14 607 mieszkańców.

[edytuj] Historia

Pierwsza wzmianka o miescie pochodzi z roku 1136 kiedy to została wymieniona w bulli Papieża Innocentego II jako wieś arcybiskupów gnieźnieńskich. Położenie miasta na szlakach handlowych z Poznania do Głogowa i do Czech spowodowało jego szybki rozwój w tamtym okresie. Miastem rządzili wtedy książęta śląscy. W 1343 król Kazimierz III Wielki przyłącza miasto do Polski by w latach 1345 i 1349 obdarzyć je przywilejami miasta królewskiego. Na podstawie wydanego w 1404 prawa w mieście powstaje mennica działająca do XVII wieku. To własnie tutaj niemiecki mincerz Andrzej Tymf bije swoja monetę nazywaną tymfem, która za sprawą swej niskiej jakości znana jest z powiedzenia Dobry żart tymfa wart. Miasto staje się znanym ośrodkiem sukiennictwa, działaja tez liczne warsztaty złotnicze, garncarskie, szewskie i konwisarskie. W wiekach XVI i XVII miasto jest silnym ośrodkiem luteranizmu. XVII wiek to okres dalszego rozwoju miasta. Wtedy Włoch Niccolo Bacaralli zakłada pierwszą w Polsce manufakturę farbiarską.

W 1633 startosta Hieronim Radomicki buduje poza obrębem murów miejskich "Nowe Miasto", które w 1642 otrzymuje miejskie prawo magdeburskie. Posiada także samodzielny ratusz, samorząd, szpital i szkołę. 13 lutego 1706 pod Wschową między wsiami Dębowa Łęka i Osowa Sień w czasie III wojny północnej odbywa się bitwa między siłami szwedzkimi a armiami Saksonii i Rosji. W XVIII wieku często rezydują tu królowie August II Mocny i August III Sas, obraduje senat. W tym czasie Wschowa pełni rolę drugiej "nieoficjalnej" stolicy Polski.

Ratusz

ul Bohaterów Westerplatte

W 1793 w wyniku II rozbioru Polski Wschowa zostaje wcielona do Prus. Pod zaborem pruskim wybudowano drogi i linię kolejową. W 1881 rozpoczyna pracę niedziałająca już cukrownia. Po 1920 miasto należy do Niemiec.

Ciekawostką jest, że w czasie kampanii wrześniowej 1939 pod Wschowę podeszły oddziały wojska polskiego, które ostrzelały miasto (Wypad na Wschowę).

Wschowa zostaje zajęta przez Armię Czerwoną w noc 31 stycznia na 1 lutego 1945.

Kościół poewangelicki

[edytuj] Zabytki

Ratusz z XVI wieku, przebudowany w 1860
Kościół farny pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika i Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii, gotycki z XV wieku, po pożarze w 1685 przebudowany 1720 - 1726
Kościół poewangelicki pod wezwaniem "Żłobka Chrystusowego" wybudowany w 1604, po pożarze odbudowany w 1647 z wieżą przy Bramie Polskiej i murach obronnych
Zespół klasztorny Franciszkanów wybudowany 1638 - 1646, potem wielokrotnie przebudowywane
Cmentarz ewangelicki założony w 1609 mieszczący lapidarium rzeźby nagrobnej
Mury obronne z XV i XVI wieku