Wilhelm I (król Niderlandów)
Z Wikipedii
Wilhelm I Holenderski, urodzony jako Wilhelm Fryderyk (z domu Oranje-Nassau) 24 sierpnia 1772 r. w Hadze, zmarł w 12 grudnia 1843 w Berlinie. W latach 1815-1840 król Zjednoczonych Niderlandów (tzn. Holandii i Belgii oraz wielki książę Luksemburga).
Był synem Wilhelma V Orańskiego i jego żony Wilhelminy. Do 1813 r. nosił tytuł książę Wilhelm VI Orański.
W 1791 ożenił się z Fryderyką Luizą (Wilhelminą von Hohenzollern) – córką króla Prus Fryderyka Wilhelma II, z którą miał córkę Mariannę. Kiedy Fryderyka Luiza zmarła (w 1837), ożenił się powtórnie z hrabiną Henriettą d'Oultremont de Wegimont (Berlin 1841). Po dwóch latach Wilhelm zmarł.
W latach 1793-1795 prowadził wojnę z Francją. W 1806 wstąpił do wojska pruskiego, a w 1809 do austriackiego. W 1815 został królem zjednoczonej Holandii i Belgii, jednak jego nieudolne rządy doprowadziły do oderwania się Belgii w 1830 r. W 1840 r. abdykował.
| Poprzednik Ludwik I Bonaparte |
 |
król Holandii 1815 |
|
Następca - |
| Poprzednik - |
|
Król Zjednoczonych Niderlandów 1815-1840 |
|
Następca Wilhelm II Holenderski |
