Królestwo Zjednoczonych Niderlandów

Z Wikipedii

Historia Niderlandów
Niderlandy Burgundzkie 1384-1477		Diecezja Liège 985-1795
Siedemnaście Prowincji 1477-1556
Niderlandy Hiszpańskie 1556-1581
Republika Zjednoczonych Prowincji 1581-1795	Niderlandy Południowe 1581-1713
	Niderlandy Austriackie 1713-1794
Republika Batawska 1795-1806	Pierwsza Republika Francuska 1795-1805
Królestwo Holandii 1806-1810
Pierwsze Cesarstwo Francuskie 1805-1815
Królestwo Zjednoczonych Niderlandów 1815-1830
Królestwo Niderlandów 1830-	Królestwo Belgii 1830-	Wielkie Księstwo Luksemburga 1835-

Królestwo Zjednoczonych Niderlandów (nid.: Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, fr.: Royaume-Uni des Pays-Bas) - nieoficjalna nazwa europejskiego państwa, utworzonego decyzją kongresu wiedeńskiego w 1815. Oficjalna nazwa to "Królestwo Niderlandów".

Powstało na terenach byłych Niderlandów Austriackich, Republiki Zjednoczonych Prowincji oraz Diecezji Liège. De facto należał do niego również Luksemburg - formalnie niezależne księstwo, związane unią personalną. Władzę w państwie objęła dynastia Orange-Nassau.

Królestwo Zjednoczonych Niderlandów miało być w zamierzeniu silnym państwem na północ od Francji, skutecznie powstrzymującym jej ekspansję terytorialną w tym rejonie. Jednak nieudolne rządy króla Wilhelma I, faworyzujące protestanckich mieszkańców północnych prowincji doprowadziły do niezadowolenia i tendencji separatystycznych w Belgii, co zakończyło się rewolucją i oderwaniem się tego państwa w 1830. Fakt ten został zaakceptowany przez Holendrów w 1839, na konferencji londyńskiej. Od tego momentu nazwa Królestwo Niderlandów odnosi się do terenów dzisiejszej Holandii. Rozpad Królestwa zakończyło oderwanie się Wielkiego Księstwa Luksemburg, które uzyskało pełną niepodległość w 1867, a w 1890 zerwało unię personalną z Holandią.