Twardość wody
Z Wikipedii
Twardość wody - jest to cecha wody, będąca funkcją stężenia soli wapnia, magnezu i innych metali, które są zdolne do tworzenia soli na wyższym niż pierwszy stopniu utlenienia.
Twardość wody ma bardzo silny wpływ na jej napięcie powierzchniowe. Czym większe napięcie powierzchniowe wody, tym trudniej zwilża ona wszelkie powierzchnie, na skutek czego trudno jest przy jej pomocy prać i zmywać naczynia. Dodatek detergentów powoduje zmniejszenie twardości wody - im woda jest twardsza, tym więcej trzeba ich dodawać, aby uzyskać skuteczny efekt mycia.
Twarda woda posiada intensywny, metaliczny posmak i trudniej zaspokaja pragnienie.
Twardość wody dzieli się na:
- nietrwałą, zwaną też węglanową - która jest generowana przez sole kwasu węglowego
- trwałą - która jest generowana przez sole innych kwasów, głównie chlorki, ale też siarczany, azotany i inne.
Ogólna twardość wody jest sumą twardości węglanowej i trwałej.
Nazwa "nietrwała" wynika z faktu, że węglany są nietrwałe i można się ich pozbyć przez przegotowanie wody, natomiast chlorki, siarczany i azotany są trwałe i pozostają się również po przegotowaniu wody.
Duża, nietrwała twardość wody stanowi często poważny techniczny problem, gdyż w trakcie wielu procesów technologicznych związanych z podgrzewaniem wody następuje wtedy osadzanie się tzw. kamienia kotłowniczego.
Twardość wody wyraża się trzech różnych skalach:
- stopniach niemieckich (°n) - 1 °n = 10,00 mg CaO w 1 litrze wody
- stopniach francuskich (°f) - 1 °f = 10 mg CaCO3 w 1 litrze wody
- milivalach na litr (mval/l) - 1 mval = 1 miligramorównoważnik (0,5 milimol) jonów Ca2+.
Typowa twardość wody kranowej wynosi ok. 10 °n. Woda poniżej 3 °n jest uważana za miękką, zaś woda powyżej 30 °n jest uważana za twardą.
Zobacz też:
