Starożytne igrzyska olimpijskie
Z Wikipedii
Panhelleńskie igrzyska na cześć boga Zeusa. Odbywały się w Olimpii (stąd nazwa igrzysk), mieście na Półwyspie Peloponeskim, co cztery lata. Pomiędzy tymi wielkimi imprezami rozgrywano też inne igrzyska sportowe, ale nie na taka skalę. Igrzyskami w Olimpii zainteresowane były wszystkie polis greckie.
Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e. Zostały one zakazane w roku 393 przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego, gdyż uznał je za przejaw kultu bogów pogańskich. Przywrócono je dopiero w 1896 roku n.e. Odtąd nie odbyły się tylko trzy razy: w 1916 roku z powodu I wojny światowej, w 1940 i w 1944 z powodu II wojny światowej.
W Olimpii igrzyska odbywały się u stóp wzgórza Kronos nad Alfejosem i Kladeosem, gdzie znajdowało się sanktuarium poświęcone Zeusowi. Na czas trwania igrzysk oraz na czas przyjazdu zawodników i widzów zawieszano działania wojenne pomiędzy miastami-państwami i zawierano pokój boży. Pierwsi do Olimpii, na kilka tygodni przed igrzyskami, przybywali zawodnicy, aby pod czujnym okiem trenerów i wybieranych losowo sędziów ćwiczyli do poszczególnych konkurencji. Na kilka dni przed zawodami przybywali goście ze wszystkich polis greckich. Przybywali również i kupcy z różnych stron świata, chcąc wykorzystać tak wielkie skupisko ludzi dla własnych interesów. W zawodach uczestniczyli tylko mężczyźni, kobietom nie wolno było nawet zasiadać na widowni. Sportowcy występowali nago. Potem przepis rozbierania się objął także sędziów. W przerwach igrzysk olimpijskich odbywały się liczne konkursy dla recytatorów i poetów, którzy mogli pokazać swoje umiejętności przed ogromną publicznością.
Sport i religia w Grecji były ze sobą ściśle powiązane.
Zobacz też: Igrzyska, Igrzyska rzymskie, Igrzyska olimpijskie (współczesne Olimpiady)
