Stanisław Michalkiewicz

Z Wikipedii

Stanisław Michalkiewicz (ur. 8 listopada 1947 w Lublinie) – polski prawnik, publicysta i felietonista.

Publikuje na łamach Najwyższego Czasu!, Powściągliwości i Pracy, Naszej Polski, Naszego Dziennika i innych pism. Jest autorem wielu książek o tematyce społeczno-politycznej. Jego felietony emituje Polskie Radio Program I oraz Radio Maryja. Większość aktualnych tekstów autorstwa Stanisława Michalkiewicza znajduje się na jego stronie www.

Spis treści 1 Życiorys 2 Kontrowersje 3 Książki 4 Linki zewnętrzne 5 Przypisy

[edytuj] Życiorys

Szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące ukończył w Bełżycach.

• 1969 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
• 1972 ukończył podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim.
• 1983 jesienią, wraz z Marianem Miszalskim, rozpoczyna wydawanie podziemnego pisma Kurs, co inauguruje powstanie wydawnictwa o tej samej nazwie. Kurs jest przedsięwzięciem samofinansującym się.
• 1987 Michalkiewicz, wraz z innymi sygnatariuszami (m.in. śp. Stefanem Kisielewskim), podpisuje akt założycielski partii politycznej Ruch Polityki Realnej, której prezesem zostaje Janusz Korwin-Mikke.

Jest także wykładowcą na Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.

Żonaty, troje dzieci.

Autor projektu polskiej konstytucji, w którym zawarty był m.in. zakaz uchwalania budżetu z deficytem [1]. Był też autorem projektu nowelizacji kodeksu karnego przewidującej przywrócenie kary śmierci [2]. Z przekonań konserwatywny liberał. W latach 1997-1999 prezes, a od 2004 roku do 18 kwietnia 2005 roku wiceprezes Unii Polityki Realnej. Jego felietony emituje Radio Maryja i do niedawna zamieszczała Interia w serwisie biznesowym. Od września 2006 jest felietonistą w Polskim Radiu.^[1]

[edytuj] Kontrowersje

Szczególnie głośnym echem odbił się jego felieton, w którym przyrównał roszczenia Światowego Kongresu Żydowskiego wobec Polski do Przedsiębiorstwa Holocaust i nazwał je haraczem. Użył również sformułowania "Judejczykowie" (zobacz Juda (imię), Juda (kraina), Judea) wobec Żydów. Niektórzy politycy i publicyści określali felieton jako antysemicki. W związku z tym felietonem Kieleckie Stowarzyszenie im. Jana Karskiego zawiadomiło Prokuraturę Rejonową w Toruniu o popełnieniu przestępstwa kłamstwa oświęcimskiego. Prokuratura umorzyła śledztwo w tej sprawie.^[1] W uzasadnieniu podano, że żadne z użytych sformułowań nie ma ani charakteru przestępczego, ani obraźliwego^[2].

W związku z felietonem w obronie Michalkiewicza wypowiadali się przedstawiciele środowisk konserwatywnych oraz religijnych. Wskazywano, że nie zawierał stwierdzeń zaprzeczających Holokaustowi, a krytyce poddawał nie Żydów jako naród, lecz działania niektórych organizacji żydowskich. Tadeusz Rydzyk na antenie radia przeprosił wszystkich dotkniętych felietonem, jednocześnie zaznaczając, że rzucanie oskarżeń o antysemityzm wyklucza dialog i nosi znamiona "terroru medialnego".

[edytuj] Książki

• Ulubiony ustrój Pana Boga
• Na gorącym uczynku (2 części)
• Choroba czerwonych oczu
• W przededniu końca świata
• Polska ormowcem Europy
• Studia nad żydofilią
• Szczypta herezji
• Spod listka figowego
• Targowica urządza się przy Napoleonie
• Na niemieckim pograniczu
• Dobry "zły" liberalizm

[edytuj] Linki zewnętrzne

Oficjalna strona Stanisława Michalkiewicza

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^1,0 1,1 Kto uzdrowi polskie Radio, Katarzyna Wiśniewska, Gazeta Wyborcza 2-3 września 2006
2. ↑ Porażka totalniaków, Stanisław Michalkiewicz, 29 sierpnia 2006, www.michalkiewicz.pl