Sealandia
Z Wikipedii
Sealandia (Sealand, Księstwo Sealandii – Principality of Sealand) – quasi-państwo na Morzu Północnym, leżące na dawnej betonowej platformie przeciwlotniczej o wymiarach 40 x 140 m.
|
|||||
| Dewiza: E mare libertas (z morza wolność) | |||||
| Współrzędne geograficzne | 51° 53' 40" N, 1° 28' 57" E | ||||
| Język urzędowy | angielski | ||||
| Władcy | książę Roy Bates i księżna Joan Bates | ||||
| Szef rządu | książę regent Michael Bates | ||||
| Powierzchnia - całkowita. |
550 m² |
||||
| Liczba ludności - ogółem (2002) |
<5 |
||||
| Data powstania | 2 września 1967 | ||||
| Waluta | dolar sealandzki związany z dolarem amerykańskim | ||||
| Strefa czasowa | UTC | ||||
Spis treści |
[edytuj] Historia
W czasie II wojny światowej Wielka Brytania zbudowała system betonowych platform przeciwlotniczych mających chronić ją przed nalotami Luftwaffe. Po zakończeniu wojny wszystkie z nich zostały zniszczone, z wyjątkiem leżącej poza 3-milowym pasem morza terytorialnego, platformą Roughs Tower. Opuszczona konstrukcja została zajęta przez emerytowanego oficera armii brytyjskiej Roya Batesa wraz z rodziną, który 2 września 1967 r. powołując się na zapisy w prawie międzynarodowym o „porzuconej własności” i „ziemi niczyjej”, ogłosił ją Księstwem Sealandii. Fakt ten do dziś nie został oficjalnie uznany przez żadne państwo. W 1967 doszło do ostrzelania brytyjskich łodzi patrolowych w pobliżu platformy. Spowodowało to postawienie syna Roya, Michaela Batesa przed sądem brytyjskim, który jednak orzekł, że to zdarzenie nie podlega jego jurysdykcji, ponieważ wydarzyło się poza brytyjskimi wodami terytorialnymi. Roy Bates przyjął to orzeczenie jako uznanie państwowości Sealandii.
Po przyjęciu konstytucji w 1975, niektórzy przedsiębiorcy uznali Sealandię za idealne miejsce do rozpoczęcia działalności. W 1978, mianowany wcześniej premierem, prof. Alexander Achenbach wraz z grupą obywateli holenderskich dokonali zamachu stanu i wzięli do niewoli Michaela Batesa, którego jednak uwolnili po kilku dniach. Książę Roy przy pomocy helikoptera i wynajętych ludzi odzyskał wyspę i uwięził zamachowców, nazywając ich jeńcami wojennymi. Większość z nich została wkrótce wypuszczona, jednak Gernotowi Pützowi został postawiony zarzut zdrady i żądanie 75 000 marek okupu. Rządy Niemiec i Holandii zwróciły się o pomoc w jego uwolnieniu do rządu Wielkiej Brytanii, lecz ten, powołując się na orzeczenie sądu z lat sześćdziesiątych, odmówił. Po pertraktacjach między księciem a dyplomatami niemieckimi więzień został uwolniony, a Bates uznał to za kontakty na szczeblu dyplomatycznym, czyli de facto uznanie suwerenności Sealandii. Rząd niemiecki nie potwierdził nigdy tej interpretacji. Po powrocie do Niemiec Achenbach wraz z przyjacielem założyli rząd sealandzki na uchodźstwie.
W 1987 Wielka Brytania rozszerzyła pas morza terytorialnego z 3 do 12 mil morskich i od tego momentu zgodnie ze stanowiskiem społeczności międzynarodowej Sealandia leży na obszarze tego kraju.
W ostatnim czasie Roy Bates z powodów zdrowotnych opuścił wraz z żoną Sealandię, a ostatnim jej stałym mieszkańcem został Michael Bates.
[edytuj] Gospodarka
Początkowo platforma wykorzystywana była jako siedziba pirackiego Radia Essex. Z czasem Bates zaczął emitować znaczki pocztowe Sealandii, co przynosiło pewne dochody. Duże pieniądze pojawiły się w 2000 wraz z firmą internetową HavenCo Ltd., zarejestrowaną na karaibskiej wyspie Anguilla. HavenCo ulokował na platformie swoje serwery, znajdując tu miejsce, w którym zawartość udostępnianych treści internetowych jest poza jakąkolwiek państwową kontrolą. Za opłatą HavenCo udostępnia serwery wszystkim zainteresowanym, m.in. kasynom internetowym, czy tybetańskiemu rządowi na wygnaniu (wyjątkowo za darmo). Szefowie firmy wykluczają jedynie pornografię dziecięcą, spam i crackowanie innych komputerów. Połączenie odbywa się drogą satelitarną.
[edytuj] Ustrój polityczny i sytuacja prawna
Księstwo Sealandii posiada własną konstytucję, dewizę narodową, flagę, godło i hymn państwowy. Emitowana jest również własna waluta, dolar sealandzki, sztywno związany z dolarem amerykańskim w stosunku 1:1. Sealandia wydaje paszporty. Ich kopie rozprowadzane w Internecie były jednak fałszywe. Przy wkraczaniu na platformę dokonywana jest kontrola paszportowa. Sealandia wydaje również prawa jazdy, chociaż jeżdżenie samochodem po małej platformie jest niemożliwe.
Sytuacja prawna księstwa nie jest uregulowana, prawnicy nie są zgodni co do legalności władzy księcia Roya. Jednak według niektórych opinii prawnych, zgodnie z obowiązującym prawem w momencie zajęcia opuszczonej platformy, ogłoszenie suwerenności było możliwe. Przy takiej interpretacji Sealandia jest dalej niezależna, pomimo rozszerzenia pasa wód terytorialnych przez Wielką Brytanię.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona Księstwa Sealandii
- Galeria fotografii związanych z księstwem
- Położenie na Google Maps
