Pieniński Pas Skałkowy
Z Wikipedii
Pieniński Pas Skałkowy, Pieniński Pas Skalicowy – struktura geologiczna o skomplikowanej budowie, zbudowana głównie z mało odpornych na wietrzenie wapieni, margli, łupków ilastych i iłowców kredowych, wśród których występują łuski, bryły lub soczewki odporniejszych wapieni jurajskich.
Pieniński Pas Skałkowy wyznacza granicę między Karpatami Zewnętrznymi a Karpatami Centralnymi. Rozpościera się na kształt wygiętego na północ łuku o długości ok. 800 km i szerokości od kilkuset metrów do 20 km, od okolic Wiednia aż po Karpaty Marmaroskie w Rumunii, nie tworząc jednak zwartego masywu górskiego, ponieważ na większości swojego obszaru przykryty jest trzecio- i czwartorzędowymi osadami. Miejscami wapienie jurajskie wyodrębione w wyniku procesu denudacji wychodzą na powierzchnię w postaci izolowanych stromych form skalnych, na terenie Słowacji i Polski tworząc niewielki łańcuch górski.
W granicach Polski ma on ok. 50 km długości i do 6 km szerokości. Rozpoczyna się w okolicach wsi Stare Bystre na zachód od Nowego Targu. Jego zachodnia część, sięgająca do Dursztyna, to pasmo izolowanych, częściowo zalesionych skałek, wyrastających z wyrównanej powierchni Kotliny Nowotarskiej. Wśród nich najważniejsze to:
- Szeligowa 711 m n.p.m.
- Skałka Rogoźnicka 708 m n.p.m.;
- Ranisberg 738 m n.p.m.;
- Cisowa Skałka 686 m n.p.m.;
- Obłazowa 670 m n.p.m.;
- Kramnica 688 m n.p.m.;
- Czerwona Skałka 794 m n.p.m.
Bardziej znana i spektakularna część wschodnia ma charakter masywu górskiego – Pienin z kulminacją Wysokiej (Wysokie Skałki) 1052 m n.p.m..
