Oligarchia
Z Wikipedii
Oligarchia (gr. ὀλιγαρχία "panowanie nielicznych", od wyrazów ὀλίγος oligos "nieliczny" + ἀρχή arche "władza") – ustrój polityczny, w którym władzę sprawowała wąska grupa społeczeństwa. Występowała np. w wielu polis starożytnej Grecji.
Polis greckim, w której panowała oligarchia była np. Sparta. Na czele państwa stało dwóch królów, do końca VI wieku p.n.e. dowodzili oni wspólnie wojskiem, potem tylko pojedynczo ruszali na wyprawy. Władza ich jednak dość wcześnie została ograniczona na rzecz geruzji i 5 eforów. W przeciwieństwie do najwyższej klasy społecznej - spartiatów, heloci i periojkowie byli pozbawieni praw politycznych. Rola ogółu była w Sparcie nieznaczna. Istniało wprawdzie zgromadzenie ludowe zwane apella, ale zwoływane było wyłącznie przez eforów i nie miało żadnej inicjatywy. Rola jego ograniczała się do zatwierdzania wniosków urzędników. Poza tym sposób głosowania – za pomocą okrzyku, dawał przewodniczącemu możność wygodnej interpretacji.
W XVII i XVIII wieku w Polsce ze względu na osłabienie pozycji króla powszechna stała się specyficzna forma oligarchii: oligarchia magnacka.
[edytuj] Zobacz też:
To jest tylko zalążek artykułu związanego z socjologią i historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.
