Maria Callas

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Maria Callas

Maria Callas, właściwie Cecilia Sophia Anna Maria Kalogeropoulos, primo voto Meneghini - (ur. 2 grudnia 1923 w Nowym Jorku, zm. 16 września 1977 w Paryżu) - "primadonna stulecia", najwybitniejsza śpiewaczka w historii opery; primadonna Opery Alla Scala Di Milano (Mediolan) - najczęstsze występy w latach 1951-58 - i Metropolitan Opera w Nowym Jorku; uczennica Elviry de Hidalgo. Była obdarzona bardzo silnym sopranem dramatycznym (soprano dramatico d'agilita) o oryginalnej barwie, zdolna była również do wykonywania partii koloraturowych.

Za jej prawdziwy debiut uważa się występ w Arena di Verona w parti Giocondy Amilcare Ponchielliego w 1947 roku. Sławę przyniosły jej występy w XIX-wiecznych operach włoskiego bel canta: Giuseppe Verdiego - La Traviata (Violetta), Bal maskowy (Amelia), Trubadur (Leonora), Makbet (Lady Makbet), Cherubiniego - Medea, Belliniego - Lunatyczka (Amina), Purytanie (Elwira), Donizettiego - Łucja z Lammermoor, Anna Bolena, Spontiniego - Westalka (Giulia), a także Pucciniego - Tosca, Glucka - Ifigenia na Taurydzie, Alcesta. Jednak jak sama mówiła najbliższą jej postacią jaką kreowała na scenie była Norma z opery o tym samym tytule Belliniego. Wystąpiła w tej roli blisko sto razy i sama mawiała, że Bellini napisał Normę właśnie dla niej.

Do historii teatru i to nie tylko operowego przeszły jej przedstawienia La Traviaty w La Scali w 1955 roku (zwane Traviatą stulecia), Toski w Covent Garden, czy seria spektakli w nowojorskiej Metropolitan Opera. Nagrała wiele płyt, zarówno z całymi operami jak i recitalami. Sławna także ze swoich "kaprysów gwiazdy", rzekomych kłótni z dyrektorami teatrów, "wojny" z Renatą Tebaldi oraz z romansu z Arystotelesem Onasisem, po rozstaniu z którym gnębiła ją depresja. Niesłychane poświęcenie sztuce, ogromne ilości występów i problemy w życiu osobistym Callas sprawiły, że na początku lat 60. zaczęły występować u niej problemy z głosem, które z czasem zaczęły się nasilać, co sprawiło, że jej kariera trwała dość krótko jak na śpiewaczkę operową około 18 lat. W roku 1965 opuściła scenę operową na zawsze.