Kominiarski Wierch
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Kominiarski Wierch | |
 Kominiarski Wierch - widok od schroniska Ornak |
|
| Państwo | granica Polska, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 1 829 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°14' 27,67'' N |
| Długość geograficzna | 19°50' 08,12'' W |
Kominiarski Wierch, (dawniej nazywany Kominami Tylkowymi) – wybitny masyw górski w Tatrach Zachodnich, pomiędzy Doliną Chochołowską i Kościeliską. Jego szczyt ma wysokość 1829 m n.p.m, jest płaski i rozległy, ma powierzchnię ponad 4 ha. Przez pasterzy góralskich nazywany był Pustą Równią. Z południowej strony oddzielony jest od Ornaku Iwaniacką Przełęczą. W kierunku wschodnim ciągną się od niego, ponad Doliną Smytnią dwie równoległe granie. Większa, od północnej strony doliny to Żeleźniakowa Grań o długości ok. 2 km, w końcowej części przechodząca w Raptawicką Grań zakończoną Raptawicką Turnią wznosząca się ponad Polaną Pisaną. Mniejsza, wznosząca się nad doliną od strony południowej zakończona jest Smytniańskimi Turniami. W kierunku południowym sąsiaduje z reglowym wzniesieniem - Wielkim Opalonym Wierchem poprzez nieduży grzbiet zwany Kufą.
Cały masyw zbudowany jest z wapieni triasowych i porośnięty bogatą florą roślin wapieniolubnych, m. in. rośnie tu dębik ośmiopłatkowy, szarotka alpejska, goździk wonny, liczne gatunki goryczek. W skałach występuje około 140 poznanych jaskiń, z których największa to tzw. Bandzioch Kominiarski. Kominiarski Wierch wznosi się ponad dolinami: Kościeliską, Iwanowską, Iwaniacką, Chochołowską, Dudową, Lejową.
W otoczeniu Kominiarskiego Wierchu znajdowało się 5 hal górskich, które dawniej wypasane były aż pod sam szczyt: Hala Stoły, Hala Kominy Tylkowe, Hala Kominy Dudowe, Hala Iwanówka, Hala Smytnia. Obecnie, po zaprzestaniu wypasu stopniowo zarastają one lasem. Stosunkowo dobrze zachowana jest jeszcze Niżnia Polana Kominiarska (część dawnej Hali Kominy Tylkowe), leżąca przy południowych stokach głównego szczytu. W zboczach Kominiarskiego Wierchu wydobywano rudy żelaza. Jeszcze ok. 1840 r czynnych było kilka sztolni, do jednej z nich dochodzono po kilkunastometrowej drabinie przymocowanej do skał.
W 1892 r. Mieczysław Karłowicz wyznakował nieistniejące już wejście na Kominiarski Wierch od strony północnej. W 1901 r. wyznakowano nowy szlak turystyczny od Iwaniackiej Przełęczy na szczyt. Był on bardzo popularny, zwiedzany również przez liczne wycieczki szkolne z przewodnikiem. 1 sierpnia 1988 r. szlak został zamknięty, by turyści nie płoszyli orła przedniego, który się tu zagnieździł w skałach.
