Karol Myśliwiec
Z Wikipedii
Karol Myśliwiec (ur. w 1943 w Gądkach koło Jasła) - polski archeolog, egiptolog, członek PAN, jeden z najwybitniejszych kontynuatorów tradycji polskich badań archeologicznych nad starożytnym Egiptem.
Spis treści |
[edytuj] Droga naukowa
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku archeologia śródziemnomorska ze specjalizacją egiptologia, które ukończył w 1967. Uczeń profesora Kazimierza Michałowskiego. Jego praca magisterska dotyczyła egipskich modeli rzeźbiarskich okresu ptolemejskiego. W 1973 na Uniwersytecie Warszawskim Myśliwiec uzyskał stopień doktora. Jego pracę doktorską, zatytułowaną "Le portrait royal dans le bas-relief du Nouvel Empire" ("Portret królewski w płaskorzeźbie Nowego Państwa") opublikowano w 1976 w Warszawie. W 1975 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim pracą "Studia nad Atumem I. Święte zwierzęta Atuma", dotyczącą badań nad zoomorficznymi formami heliopolitańskiego praboga Atuma. W 1987 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, od 1996 roku jest profesorem zwyczajnym.
[edytuj] Najważniejsze odkrycia i prace archeologiczne
Od 1969 brał udział w pracach wykopaliskowych w Egipcie i Syrii początkowo pod kierownictwem prof. Michałowskiego - w Aleksandrii, Deir el-Bahari i Palmyrze. Uczestniczył także w wykopaliskach niemieckich w świątyni faraona Seti I w Gurna w Tebach Zachodnich oraz w Minszat Abu Omar w Delcie Nilu, także w pracach w Kadero w Sudanie i Nea Pafos na Cyprze.
Od 1985 do 1995 roku samodzielnie kierował polsko-egipskimi wykopaliskami ratunkowymi w Tell Atrib, czyli starożytnym Athribis w Delcie Nilu, obok rozrastającego się miasta Benha. Odkrycie dzielnicy warsztatów skupiających artystów i rzemieślników okresu ptolemejskiego w Athribis i publikację na ten temat sam uważa za jedno ze swoich najwybitniejszych osiągnięć.
Od 1987 r. kieruje polsko-egipską misją archeologiczną w Sakkarze, po zachodniej stronie piramidy Dżesera. Kierowana przez niego misja odnalazła przy najstarszej piramidzie świata nieznaną część nekropoli dygnitarzy Starego Państwa w tym, w 1997, wykuty w skale grobowiec wezyra Merefnebefa z unikatowymi reliefami i malowidłami, a w 2003 grobowiec człowieka o imieniu Ni-anch-Nefertum, kapłana przy piramidach należących do dwóch władców Egiptu – Unisa i Tetiego.
[edytuj] Funkcje i godności
- Od 1982 jest dyrektorem Zakładu Archeologii Śródziemnomorskiej Polskiej Akademii Nauk.
- Od 1992 kierownik Zakładu Archeologii Egiptu Starożytnego w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.
- Członek komitetów PAN: Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej, Komitetu Nauk Orientalistycznych i Komitetu Nauk Pra- i Protohistorycznych.
- Członek krajowy korespondent Wydziału I – Nauk Społecznych PAN.
- Honorowy obywatel Jasła.
- Członek Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Berlinie.
- Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Egiptologów.
- Członek "Explorers' Club" z siedzibą w Nowym Jorku.
[edytuj] Dorobek naukowy
Jego dorobek naukowy obejmuje 12 książek, w tym trzy popularno-naukowe w języku polskim, z których dwie: "Pan Obydwu Krajów" (Warszawa 1993) i "Eros nad Nilem" (Warszawa 1998) doczekały się wydań w językach angielskim (USA) i niemieckim (Niemcy); trzecią książką są „Święte znaki Egiptu” (Warszawa 1990).
Jest także autorem ok. 300 artykułów naukowych i popularnych dotyczących najczęściej archeologii, historii, sztuki i religii starożytnego Egiptu, w tym publikacji teoretycznych na temat sztuki egipskiej, a szczególnie portretu królewskiego okresu Nowego Państwa i Epoki Późnej, oraz religii egipskiej i teologii politycznej okresu ptolemejskiego. Wykładał w kilkudziesięciu krajach świata, od Japonii po Chile, USA i Kanadę, był uczestnikiem wielu międzynarodowych kongresów naukowych. W 2005 r. został uhonorowany najwyższym polskim wyróżnieniem naukowym – Nagrodą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, która bywa nazwana polskim Noblem.
[edytuj] Pasje pozazawodowe
Jest zapalonym podróżnikiem, miłośnikiem teatru i muzyki.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Tropiciel zaginionych światów – artykuł z „Poznaj Świat” o polskiej misji w Sakkarze
