John W. McCormack
Z Wikipedii
John William McCormack 1891-1980 |
|
Spiker Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych | |
Okres urzędowania | od 10 stycznia 1962 do 3 stycznia 1971 |
Partia polityczna | Partia Demokratyczna |
Poprzednik | Sam Rayburn |
Następca | Carl Albert |
John William McCormack (urodzony 21 grudnia 1891, zmarły 22 listopada 1980) był amerykańskim politykiem ze stanu Massachusetts, działaczem Partii Demokratycznej.
Urodzony w Bostonie McCormack pobierał nauki z publicznych szkołach, po czym studiował prawo w prywatnej kancelarii i został przyjęty do palestry stanu Massachusetts w roku 1913, po czym praktykował je w rodzinnym mieście.
Spis treści |
[edytuj] Kariera polityczna
[edytuj] Przed Izbą Reprezentantów
McCormack, od zawsze związany z Partią Demokratyczną, przed wejściem w skład federalnej Izby Reprezentantów zajmował następujące stanowiska:
- Członek stanowej konwencji konstytucyjnej w 1917 i 1918 roku
- W czasie II wojny światowej służył w US Army
- W latach 1920-1922 deputowany do stanowej Izby Reprezentantów
- W latach 1923-1926 członek stanowego Senatu
- Delegat na wszystkie stanowe konwencje demokratyczne od roku 1920, zaś w latach 1932, 1940, 1944 i 1948 delegat na konwencje ogólnokrajowe
[edytuj] Izba Reprezentantów
McCormack zasiadał w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych od roku 1928 (kiedy to został wybrany na miejsce wakujące po śmierci innego demokraty, Jamesa A. Gallivana) aż do swego odejścia na polityczną emeryturę z upływem kolejnej z wielu kadencji w roku 1971. Na swą pierwszą pełną dwuletnią kadencję kongresmana wybrano go bardzo szybko, bo w listopadzie tegoż roku. Ogółem zasiadał w Izbie od końcówki 70. Kongresu do schyłku 91.
Między 6 listopada 1928 a 3 stycznia 1963 reprezentował 12. okręg wyborczy Massachusetts, a pd 1963 do 1971 ósmy.
Przed objęciem przewodnictwa nad Izbą pełnił w niej szereg odpowiedzialnych stanowisk. Był m.in.:
- Przewodniczącym Komitetu ds. Terytoriów (70. Kongres)
- Przewodniczącym Komitetu ds. Astronautyki i badań Kosmosu (85. Kongres)
- Liderem większości (1940-1947, 1949-1953 i 1955-1961)
- Zastępcą lidera mniejszości (1947-1949 i 1953-1955)
(Liderem mniejszości był wtedy były spiker, demokrata Sam Rayburn)
[edytuj] Spiker Izby Reprezentantów
Po śmierci Rayburna niejako prawem hierarchicznej sukcesji McCormack został jego następcą, stając się trzecim wedle Konstytucji, po prezydencie i wiceprezydencie, człowiekiem w państwie. W odróżnieniu od swego poprzednika Rayburna, który był nie tylko najdłużej urzędującym ale i uznawanym za jednego z "najpotężniejszych" spikerów, nie miał, jeżeli wierzyć powszechnej opinii, także w kręgach politycznych, jego wpływów.
Aczkolwiek sam McCormack zaliczał się do bardziej liberalnych członków Kongresu (wszak pochodził z mającego taką opinię Massachusetts) i popierał swego czasu Nowy Ład prezydenta Franklina D. Roosevelta, w czasie jego kadencji jako spikera doszło do konfliktu między generacją nowych, bardziej liberalnych, demokratycznych kongresmanów a starszymi politykami (takimi jak on sam), którzy dzierżyli prawie że niepodzielną władzę w kierownictwie partii.
Po zamordowaniu prezydenta Johna F. Kennedy'ego w listopadzie 1963 i objęciu urzędu przez wiceprezydenta Lyndona B. Johnsona Stany Zjednoczone nie miały do dnia 20 stycznia 1965 (kiedy został zaprzysiężony na to stanowisko Hubert Humphrey, partner Johnsona w zwycięskich dla demokratów wyborach) wiceprezydenta. Nie uchwalono wówczas jeszcze 25. poprawki do Konstytucji, która pozwalała w takim wypadku prezydentowi powołać nowego za zgodą obu izb Kongresu.
W owym czasie pierwszym w linii sukcesji prezydenckiej był właśnie spiker McCormack, a za nim prezydent pro tempore Senatu Carl T. Hayden. Z racji tego McCormack otrzymał ochronę osobistą Secret Service, która od tej pory towarzyszy każdemu spikerowi. Po śmierci Johnsona w roku 1973 McCormack w artykule napisanym dla The Boston Globe podzielił się swoimi doświadczeniami z tego okresu.
John W. McCormack zakończył swoją karierę polityczną dnia 3 stycznia 1971 wraz z wygaśnięciem jego kolejnego mandatu (nie ubiegał się już o reelekcję).
W roku 1983 University of Massachusetts Boston utworzył John W. McCormack Institute of Public Affairs, nazwany oczywiście na cześć zmarłego byłego spikera. W roku 2003 projekt został rozbudowany w John W. McCormack Graduate School of Policy Studies.
[edytuj] Zobacz też
Poprzednik Sam Rayburn |
Spiker Izby Reprezentantów 1962-1971 |
Następca Carl Albert |
Frederick Muhlenberg • Jonathan Trumbull, Jr. • Frederick Muhlenberg • Jonathan Dayton • Theodore Sedgwick • Nathaniel Macon • Joseph Bradley Varnum • Henry Clay • Langdon Cheves • Henry Clay • John W. Taylor • Philip Pendleton Barbour • Henry Clay • John W. Taylor • Andrew Stevenson • John Bell • James Knox Polk • Robert Mercer Taliaferro Hunter • John White • John Winston Jones • John Wesley Davis • Robert Charles Winthrop • Howell Cobb • Linn Boyd • Nathaniel Prentiss Banks • James Lawrence Orr • William Pennington • Galusha A. Grow • Schuyler Colfax • Theodore Medad Pomeroy • James G. Blaine • Michael C. Kerr • Samuel J. Randall • J. Warren Keifer • John Griffin Carlisle • Thomas Brackett Reed • Charles Frederick Crisp • Thomas Brackett Reed • David B. Henderson • Joseph Gurney Cannon • Champ Clark • Frederick Gillett • Nicholas Longworth • John Nance Garner • Henry T. Rainey • Joseph Wellington Byrns • William B. Bankhead • Sam Rayburn • Joseph William Martin • Sam Rayburn • Joseph William Martin • Sam Rayburn • John W. McCormack • Carl Albert • Tip O'Neill • Jim Wright • Tom Foley • Newt Gingrich • Dennis Hastert (odchodzący, do 3 stycznia 2007 • Nancy Pelosi (elekt)
Liderzy Większości w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych | |
Sereno E. Payne (R) | Oscar Underwood (D) | Claude Kitchin (D) | Franklin Wheeler Mondell (R) | Nicholas Longworth (R) | John Q. Tilson (R) | Henry T. Rainey (D) | Jo Byrns (D) | William B. Bankhead (D) | Sam Rayburn (D) | John W. McCormack (D) | Charles A. Halleck (R) | John W. McCormack (D) | Charles A. Halleck (R) | John W. McCormack (D) | Carl Albert (D) | Hale Boggs (D) | Tip O'Neill (D) | Jim Wright (D) | Tom Foley (D) | Dick Gephardt (D) | Dick Armey (R) | Tom DeLay (R) | Roy Blunt (R) | John Boehner (R) | Steny Hoyer (D) |