Język walijski
Z Wikipedii
Cymraeg | |
Obszar | Walia, Anglia, Argentyna, Stany Zjednoczone i inne |
Liczba mówiących | 610 tysięcy |
Ranking | (poza pierwszą 100.) |
Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki celtyckie **Języki brytańskie (p-celtyckie) ***Język walijski |
Pismo | łaciński |
Status oficjalny | |
Język urzędowy | Walia (Wielka Brytania) |
Regulowany przez | ? |
Kody języka | |
ISO 639-1 | cy |
ISO 639-2 | wel/cym |
SIL | WLS |
W Wikipedii | |
Zobacz też: język, języki świata |
Język walijski - język z grupy brytańskiej (p-celtyckiej) języków celtyckich, którym posługuje się ponad 500 tys. mieszkańców Walii (Wielka Brytania). W regionie tym ma on status języka urzędowego. Można wyodrębnić cztery główne dialekty: wenedocjański, powyski, domecki i gwencki. Najstarsze zabytki literackie pochodzą z VI w.
Blisko spokrewnione z nim są języki: bretoński i kornijski. Ciekawostką jest, że litera "w" służy do zapisu samogłoski.
bretoński • brytyjski • celtyberyjski • galatyjski • galijski • irlandzki • kornijski • kumbryjski • lepontyjski • manx • piktyjski • shelta • staroirlandzki • szkocki gaelicki • walijski