II liga polska w piłce nożnej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

II liga polska w piłce nożnej jest drugą w hierarchii - po Orange Ekstraklasie - klasą rozgrywek piłkarskich w Polsce. Nazywana zwyczajowo "zapleczem ekstraklasy", stanowi pośredni szczebel rozgrywkowy między Orange Ekstraklasą, a III ligą polską, będąc jednocześnie ostatnim szczeblem centralnym.

[edytuj] Historia

[edytuj] Turnieje barażowe (okres międzywojenny)

W okresie międzywojennym nie było stopni pośrednich pomiędzy Ekstraklasą, a mistrzostwami okręgów (czyli rozgrywkami regionalnymi). Problem awansów do I ligi polskiej rozwiązywały turnieje barażowe.

[edytuj] Powstanie II ligi polskiej

Pierwsze, realne plany zawiązania II ligi polskiej pojawiły się w 1947. Już rok później, w trakcie "31. Walnego Zgromadzenia PZPN" (zorganizowanego w Warszawie w dniach 14 lutego i 15 lutego 1948) projekt jej utworzenia próbowali przeforsować delegaci z Gdańska. Przeciwni temu byli jednak działacze z najsilniejszych piłkarsko ośrodków (Warszawa, Łódź, Kraków, Śląsk) i koncepcję tę trzeba było odłożyć do następnego spotkania. Tak się też stało i podczas "32. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia PZPN" w Warszawie, uchwałą z dnia 30 maja 1948, formalnie powołano II ligę państwową (jak ją pierwotnie nazywano), mającą liczyć 18 drużyn grających w jednej grupie. Jednak w przeddzień oficjalnego startu - uchwałą PZPN z 19 lutego 1949 - powiększono ją do 20 klubów, dzieląc przy tym na dwie grupy: północną i południową (w każdej po 10 drużyn).

Pierwsze mecze (w sumie 10 spotkań) rozegrano podczas inauguracyjnej kolejki sezonu 1949 w dniu 20 marca 1949. Premierowego gola zdobył Józef Kokot (piłkarz Naprzodu Lipiny) w pojedynku Naprzód Lipiny - Błękitni Kielce. Pierwszymi zwycięzcami zostały: Garbarnia Kraków (w grupie północnej) i Górnik Radlin (w grupie południowej) i to one awansowały do Ekstraklasy (formalnie tytuł mistrza II ligi polskiej przyznano jednak tylko "Górnikom"). Tytuły pierwszych drugoligowych królów strzelców wywalczyli: w grupie północnej - Mieczysław Nowak (Garbarnia Kraków) z 24 bramkami (później słusznie uznany za króla strzelców całych rozgrywek), zaś w grupie południowej - Franke (Górnik Radlin), strzelec 19 goli. Niezbyt chlubne miano pierwszych spadkowiczów przypadło natomiast: Ognisku Siedlce i PTC Pabianice (w grupie północnej) oraz Błękitnym Kielce i Pafawagowi Wrocław (w grupie południowej).

[edytuj] Różne formuły rozgrywek II ligi polskiej

Później II liga polska wielokrotnie zmieniała swoją formułę - rozgrywana była w jednej, dwóch lub czterech (jedynie w latach 1951-1952) grupach. 4 lutego 1951 podjęto bowiem uchwałę o przekształceniu II ligi polskiej na wzór radziecki tak, by każde z 17 nowoutworzonych województw miało przynajmniej jeden zespół w tej klasie, toteż już w sezonie 1951 wystąpiły w niej aż 32 drużyny (po 8 ekip w każdej z 4 grup). Dodatkowo, przed sezonem 1952 powiększono ją o kolejnych 8 zespołów, do - rekordowej w całej historii tej klasy - liczby 40 drużyn, grających nadal w 4 grupach. Różnice w poziomie były jednak na tyle znaczne, że po roku wycofano się z tego pomysłu i w marcu do rozgrywek sezonu 1953 dopuszczono jedynie 14 ekip. Wycofanie prawie 1/3 wcześniejszego składu stało się zaczątkiem utworzenia III ligi polskiej. Systemem jednogrupowym grano przez cztery kolejne sezony (w edycji 1954 - na skutek wycofania się Lotnika Warszawa i Zawiszy Bydgoszcz - w zaledwie jedenastozespołowym gronie, co do dziś jest najmniejszą liczbą w historii). Uchwałą z 16 lutego 1957 powiększono II ligę polską - od sezonu 1957 - do 24 drużyn (grających ponownie w dwóch grupach). Kolejna zmiana nastąpiła przed sezonem 1961, gdy to 18 lutego 1961 połączono obydwie grupy w jedną 18-zespołową, by po roku (17 lutego 1962) znów je podzielić na dwie (zaledwie 8-zespołowe). Ta reforma miała jednak logiczne uzasadnienie, bowiem podczas "47. Walnego Zgromadzenia (sprawozdawczego) PZPN", obradującego Warszawie w dniach 17 lutego i 18 lutego 1962, podjęto uchwałę by od sezonu 1963 (a formalnie 1962/1963) - wzorem niższych klas rozgrywkowych - przejść z systemu "wiosna-jesień" na bardziej europejski model "jesień-wiosna" (podobnie miało się stać w przypadku Ekstraklasy). Pierwszą kolejkę nowego systemu (będącą jednocześnie inauguracyjną sezonu 1962/1963) rozegrano 11 sierpnia 1962. Od tego czasu w jednej grupie II ligi polskiej występowało niezmiennie 16 klubów. O tym, że przemyślane koncepcje są dużo trwalsze, niż "genialne" przebłyski niech świadczy fakt, iż przez następnych 11 sezonów... nic już nie zmieniono. Dopiero 27 czerwca 1973 uchwałą Prezydium PZPN - na fali euforii, spowodowanej genialnymi występami narodowej reprezentacji Polski Kazimierza Górskiego - postanowiono od sezonu 1973/1974 dwukrotnie powiększyć II ligę polską (dwie grupy po 16 drużyn). W tenże sposób i z niezmienną ilością drugoligowców (czyli w sumie 32) grano przez kolejnych 16 sezonów (do sezonu 1988/1989)), zmieniały się tylko osie nazw grup (raz "północ-południe", raz "wschód-zachód"). Dopiero w 1989 - poniekąd na fali przemian ustrojowych kraju - postanowiono przy okazji zreformować rodzimą piłkę. W ten sposób od sezonu 1989/1990 II liga polska liczyła 20 klubów, grających w jednej grupie. Eksperyment ów przetrwał zaledwie dwa lata (do sezonu 1990/1991) i od edycji 1991/1992 grano z powrotem w dwóch grupach (tym razem już 18-zespołowych). System dwugrupowy utrzymał się do sezonu 1998/1999 (jedynie przed edycją 1998/1999 - pod kątem planowanej reformy - zmniejszono liczbę klubów w każdej z nich do 14). W 1999 połączono obydwie grupy w jedną (aż 24-drużynową), tak więc w sezonie 1999/2000 każda z ekip rozegrała aż 46 ligowych bojów, co jest absolutnym rekordem w długiej historii polskiego futbolu i pewnie przez całe dekady takim pozostanie. Motywem przewodnim reformy PZPN była 20-zespołowa II liga polska i w sezonie 2000/2001 udało się do niego dojść. Po dwóch latach - przed sezonem 2002/2003 - zmniejszono liczbę klubów do 18, a po roku o kolejne dwa, co miało bezpośredni związek z reformami w Ekstraklasie.

[edytuj] II liga polska obecnie

Od sezonu 2004/2005 w II lidze polskiej występuje 18 klubów, grających systemem ligowym (tj. "każdy z każdym mecz i rewanż"). Mistrz oraz wicemistrz uzyskują bezpośredni awans do Orange Ekstraklasy, natomiast drużyna z 3 miejsca rozgrywa dwumeczowy baraż z 14 zespołem Orange Ekstraklasy. Cztery ostatnie kluby (z miejsc 15, 16, 17, 18) spadają bezpośrednio do III ligi polskiej, zaś cztery kolejne (z miejsc 11, 12, 13, 14) rozgrywają dwumeczowe baraże z wicemistrzami poszczególnych grup III ligi polskiej (o układzie poszczególnych par decyduje losowanie).

[edytuj] II liga polska w ostatnich sezonach

[edytuj] Mistrzowie II ligi

1949 - Górnik Radlin
1950 - Polonia Bytom
1951 - Lechia Gdańsk
1952 - Gwardia Warszawa, Odra Opole
1953 - Polonia Bydgoszcz
1954 - Zagłębie Sosnowiec
1955 - Odra Opole
1956 - Polonia Bytom
1957 - Polonia Bydgoszcz, Klub Sportowy Cracovia
1958 - Pogoń Szczecin, Górnik Radlin
1959 - Odra Opole, Zagłębie Sosnowiec
1960 - Lech Poznań, Stal Mielec
1961 - Gwardia Warszawa
1962 - Stal Rzeszów, Pogoń Szczecin
1963 - Szombierki Bytom
1964 - Śląsk Wrocław
1965 - Wisła Kraków
1966 - Klub Sportowy Cracovia
1967 - Gwardia Warszawa
1968 - Zagłębie Wałbrzych
1969 - Gwardia Warszawa
1970 - ROW Rybnik
1971 - Odra Opole
1972 - ROW Rybnik
1973 - Szombierki Bytom
1974 - Arka Gdynia, GKS Tychy
1975 - Widzew Łódź, Stal Rzeszów
1976 - Arka Gdynia, Odra Opole
1977 - Zawisza Bydgoszcz, Polonia Bytom
1978 - Gwardia Warszawa, GKS Katowice
1979 - Zawisza Bydgoszcz, Górnik Zabrze
1980 - Bałtyk Gdynia, Motor Lublin
1981 - Pogoń Szczecin, Gwardia Warszawa
1982 - GKS Katowice, Klub Sportowy Cracovia
1983 - Górnik Wałbrzych, Motor Lublin
1984 - Lechia Gdańsk, Radomiak Radom
1985 - Zagłębie Lubin, Stal Mielec
1986 - Olimpia Poznań, Polonia Bytom
1987 - Szombierki Bytom, Jagiellonia Białystok
1988 - Ruch Chorzów, Stal Mielec
1989 - Zagłębie Lubin, Zagłębie Sosnowiec
1990 - Hutnik Kraków
1991 - Stal Stalowa Wola
1992 - Pogoń Szczecin, Siarka Tarnobrzeg
1993 - Warta Poznań, Polonia Warszawa
1994 - Raków Częstochowa, Stomil Olsztyn
1995 - Śląsk Wrocław, GKS Bełchatów
1996 - Odra Wodzisław Śląski, Polonia Warszawa
1997 - Groclin Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski, Petrochemia Płock
1998 - Ruch Radzionków, GKS Bełchatów
1999 - Groclin Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski, Petrochemia Płock
2000 - Śląsk Wrocław
2001 - RKS Radomsko
2002 - Lech Poznań
2003 - Górnik Polkowice
2004 - Pogoń Szczecin
2005 - Korona Kielce
2006 - Widzew Łódź

[edytuj] Drużyny piłkarskiej II ligi polskiej

II liga polska w piłce nożnej

1949 • 1950 • 1951 • 1952 • 1953 • 1954 • 1955 • 1956 • 1957 • 1958 • 1959 • 1960 • 1961 • 1962 • 1963 • 1964 • 1965 • 1966 • 1967 • 1968 • 1969 • 1970 • 1971 • 1972 • 1973 • 1974 • 1975 • 1976 • 1977 • 1978 • 1979 • 1980 • 1981 • 1982 • 1983 • 1984 • 1985 • 1986 • 1987 • 1988 • 1989 • 1990 • 1991 • 1992 • 1993 • 1994 • 1995 • 1996 • 1997 • 1998 • 1999 • 2000 • 2001 • 2002 • 2003 • 2004 • 2005 • 2006 • 2007

Piłka nożna w Polsce
Rozgrywki ligowe	PZPN	Rozgrywki pucharowe
Orange Ekstraklasa	Reprezentacja	Puchar Polski
II liga polska	(U-21) (U-19)	Superpuchar Polski
III liga polska	Lista klubów	Puchar Ligi Polskiej
IV liga polska	Stadiony
V liga polska	Piłkarze
Klasa okręgowa	Trenerzy
Klasa: A, B, C	ZPPN