Horatio Nelson
Z Wikipedii
Horatio Nelson (ur. 29 września 1758 w miejscowości Burnham Thorpe w hrabstwie Norfolk, zm. 21 października 1805 pod Trafalgarem) - admirał angielski, wicehrabia, książę Brontu. Najsłynniejszy admirał w historii floty brytyjskiej, który dwukrotnie pokonał flotę Francji.
W wieku 12 lat wstąpił do Royal Navy (królewskiej marynarki brytyjskiej), a w wieku 20 lat uzyskał stopień kapitana. W wojnie z Francją w roku 1793 objął dowództwo okrętu Agamemnon. W czasie udanego ataku na Korsykę stracił prawe oko. Miał znaczny wkład w zwycięstwo koło Przylądka São Vicente. W roku 1797 został mianowany kontradmirałem. W tym samym roku w dniu 25 lipca podczas nieudanego ataku na port Santa Cruz de Tenerife ma Teneryfie stracił prawą rękę. Nie zdołał przeszkodzić Napoleonowi w wyprawie do Egiptu, ale w roku 1798 pokonał francuską flotę w delcie Nilu. W roku 1801 pokonał flotę duńską pod Kopenhagą (Dania była wówczas sprzymierzeńcem Francji).
Po wybuchu nowej wojny z Francją wraz ze swoją flotą znalazł się na Morzu Śródziemnym, gdzie skutecznie przez 2 lata blokował okręty francuskie w Tulonie. W roku 1805 ostatecznie rozgromił połączone floty Francji i Hiszpanii w bitwie pod Trafalgarem, w której sam został śmiertelnie ranny, po 4 godzinach zmarł.
Po przewiezieniu jego ciała do Londynu urządzono mu państwowy pogrzeb i pochowano w Katedrze św. Pawła. W roku 1849 dla uznania jego zasług w Londynie na Trafalgar Square wystawiono mu kolumnę.
[edytuj] Legendy
Jedną z ciekawszych legend o admirale Nelsonie jest legenda dotycząca zdarzeń tuż po jego śmierci. Mówi ona, iż ciało Horatio Nelsona zostało umieszczone w beczce z rumem w celu zakonserwowania go i przetransportowania do Anglii. O fakcie tym nie została jednak poinformowana załoga okrętu, na którym znajdowała się owa beczka. Marynarze zakradali się więc w nocy do ładowni i podpijali rum z tego pojemnika nie mając świadomości, co się w nim tak naprawdę znajduje. Od tego czasu rum nazywany jest "krwią Nelsona".
