Historia Poznania 966-1034
Z Wikipedii
W 966 roku, wraz z chrztem Mieszka I, rozpoczyna się pisana historia Polski. Poznań jest jednym z miejsc, które należy brać pod uwagę jako miejsce tego wydarzenia. Ostatnie badania archeologiczne dowodzą istnienia w Poznaniu palatium, które jest największym znanym świeckim, murowanym budynkiem owych czasów w państwie Polan. Przy nim znajdowała się najprawdopodobniej rotunda, zwana kaplicą Dąbrówki. Dziś obie budowle znajdują się pod Kościołem NMP. W 968 roku Polska otrzymała również biskupa misyjnego. Był nim Jordan, który przybył do kraju Mieszka I wraz z orszakiem Dobrawy. Jako biskup misyjny nie miał formalnie swojej stolicy, jednak w rzeczywistości musiał posiadać swój kościół katedralny i siedzibę. Tytuł biskupa misyjnego sprawiał, że Jordan i jego bezpośredni następcy nie podlegali władzy żadnego z metropolitów, lecz bezpośrednio papieżowi. Badania archeologiczne oraz przekaz Thietmara wskazują, że ową siedzibą stał się Poznań, a głównym kościołem w państwie stała się Katedra św. Piotra na Ostrowie Tumskim. O wysokiej pozycji poznańskiego biskupstwa najlepiej świadczy utrzymanie przez pewien czas niezależności tego ośrodka władzy kościelnej, pomimo ustanowienia w 1000 roku metropolii w Gnieźnie. W poznańskiej katedrze pochowano również pierwszego historycznego władcę – Mieszka I. Siła ośrodka była tak duża, że po śmierci Bolesława Chrobrego Mieszko II również złożył go w katedrze. Ostatnim z pochowanych tu władców był Przemysł II 1296 roku.
Poznań podawany też jest jako miejsce spotkania orszaku Ottona III zmierzającego do grobu św. Wojciecha z dworem księcia Bolesława, a także jego pożegnania. Dobre stosunki z Cesarstwem skończyły się jednak wraz ze śmiercią Ottona. W 1005 gród odparł oblężenie cesarza Henryka II. Okres świetności kończy się ze śmiercią króla Mieszka II w 1034 roku.