Dołhobyczów

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Dołhobyczów
Województwo	lubelskie
Powiat	hrubieszowski
Gmina	Dołhobyczów
Położenie	50° 35' N 24° 2' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	84
Kod pocztowy	22-540
Tablice rejestracyjne	LHR

Dołhobyczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Znajduje się u podnóża wzniesień Grzędy Sokalskiej, w pobliżu granicy z Ukrainą.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Jest siedzibą gminy Dołhobyczów.

[edytuj] Historia

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1430, gdy Mikołaj Kinik z ziemi płockiej otrzymał ją od książąt bełskich a następnie w 1437 r., gdy sprzedawał ją kanclerzowi mazowieckiemu i staroście bełskiemu Mikołajowi Mnichowi. Od 1453 r. do końca XVI w. Dołhobyczów należał do rodu Rogalów a od początku XVIII w. do 2. poł. XIX w. do Rastawieckich. Do znanych osób z rodu Rastawieckich należeli Ludwik, który zbudował pałac i Edward - historyk sztuki, kolekcjoner i archeolog. Ostatnimi właścicielami do 1945 r. byli Świeżawscy.

Rejon Dołhobyczowa był na przełomie 1918-1919 r. miejscem starć polsko-ukraińskich. Tereny te zostały przez Traktat brzeski przyznane Ukraińcom, czemu przeciwstawiało się czynnie wojsko polskie. W walkach brał udział I Pułk Szwoleżerów pod dowództwem mjr. Dreszera, który powstrzymał i odparł przybyłe z Sokala wojska ukraińskie.

W roku 1946 część Ukraińców z Dołhobyczowa została wysiedlona do ZSRR a pozostała część w roku 1947 na Ziemie Odzyskane.

[edytuj] Zabytki

Pałac późnoklasycystyczny z kompleksem zabudowań gospodarczych (neogotycki lamus, stajnia-spichlerz, obory, młyn, gorzelnia). Pierwotnie był to parterowy dwór, wzniesiony w 1. poł. XIX w. przez barona Ludwika Rastawieckiego, kasztelana Królestwa Polskiego, prezesa zarządu powiatowego zamojskiego. W roku 1837 przebudowany wg projektu architekta Antonia Corazziego, gruntownie odnowiony w 1982 r.
Neogotycki, murowany z cegły, jednonawowy kościół, pw. MB Częstochowskiej. Wybudowany w latach 1911-1914 z fundacji Świeżawskich, wg projektu arch. Zenona Kononowicza (było to wotum wdzięczności Świeżawskich za udzielenie przez Stolicę Apostolską dyspensy od małżeńskiej przeszkody pokrewieństwa). Kościół był nieznacznie zniszczony w czasie II wojny światowej (częściowo ucierpiało wyposażenie kościoła; zabrano organy, uszkodzono ołtarz główny). Jedna z wież jest miniaturą wieży Kościoła Mariackiego. Artystyczne rzygacze w kształcie paszcz smoków. W drewnianym ołtarzu głównym mieści się obraz MB Częstochowskiej. Ołtarze boczne i ławki pochodzą z kościołów, które po zmianie granic państwowych znalazły się poza terenem Polski. W oknach nawy głównej i kaplic, witraże wykonane w latach osiemdziesiątych XX w. przez M. Redmerskiego z Bydgoszczy.
Przed kościołem kamienna figura MB Niepokalanie Poczętej, wystawiona przez właścicieli dóbr w Dołhobyczowie w r. 1905 jako wotum wdzięczności za ukaz tolerancyjny
Murowana cerkiew z 1910 r. – nieczynna.

[edytuj] Obecna sytuacja

W Dołhobyczowie znajdował się kiedyś kombinat rolny PGR, po upadku którego wielu młodych ludzi wyjechało szukać pracy w większych miastach, a wskaźnik urodzeń znacząco spadł. Sytuacja może się poprawić, ponieważ planowane jest otworzenie w przejścia granicznego z Ukrainą.