Bursztynowa komnata
Z Wikipedii
Bursztynowa Komnata to kompletny bursztynowy wystrój komnaty zamówiony przez Fryderyka I u gdańskich mistrzów, który przez kilkadziesiąt lat, jakie upłynęły od jego zaginięcia bądź zniszczenia, stał się symbolem zaginionego skarbu.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1701 Fryderyk I Hohenzollern zamówił wykonanie bursztynowego wystroju gabinetu w swoim podberlińskim pałacu Charlottenburg. Prace nad tym trwały jedenaście lat. Dzieło było imponujące: ściany pokoju o wymiarach 10,5x11,5 m pokrywały precyzyjnie dobrane i obrobione kawałki bursztynu. Tworzyły płaskorzeźby, herby itp. W 1716 roku car Piotr I Wielki w czasie wizyty w Prusach, zachwycony arcydziełem, otrzymał go w podarunku jako dowód przyjaźni i potwierdzenie zawartego sojuszu.
Dar trafił do Petersburga - najpierw do Pałacu Letniego, a później Zimowego. Od 1743 roku gabinet rozbudowano - m.in. dodano kandelabry, lustra, a także meble.
W 1755 Katarzyna II przeniosła komnatę do pałacu w Carskim Siole.
W 1941 została skradziona przez Niemców. Latem następnego roku przewieziono ją w kilkudziesięciu skrzyniach do królewieckiego zamku. Jednak już w 1944 znowu komnatę zapakowano do skrzyń i zniesiono do zamkowych podziemi. To ostatnia pewna wiadomość na temat Bursztynowej Komnaty.
Armia Czerwona zdobyła królewiecką twierdzę 10 maja 1945 roku. Bursztynowej Komnaty nie odnaleziono. Rosjanom udało się natomiast zatrzymać kustosza zamkowych zbiorów, który jednak wkrótce zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach. Natomiast do polskiego więzienia trafił również Erich Koch, który zapewne zlecił wywiezienie lub ukrycie arcydzieła.
[edytuj] Poszukiwania
Bursztynowej komnaty szukały przez lata tysiące amatorów, urzędnicy ministerstw kultury Polski, Niemiec (tak Wschodnich, jak i Zachodnich) i ZSRR oraz służby specjalne. Zatrudniano nawet radiestetów i jasnowidzów.
Na liście potencjalnych miejsc ukrycia Komnaty znalazły się: Królewiec, Neringa, Pasłęk, Bolków, Góry Sowie czy Szklarska Poręba. Skrzyń z bursztynem poszukiwano na niemieckim statku MS Wilhelm Gustloff, zatopionym na Bałtyku dn. 30 stycznia 1945.
Niestety, wydaje się prawdopodobne, że bursztynowe arcydzieło strawił ogień podczas pożaru królewieckiego zamku, zbombardowanego przez alianckie samoloty, bądź też podczas oblężenia przez Armię Czerwoną w dniach 9-11 kwietnia 1945.
[edytuj] Bibliografia
- Leszek Adamczewski Zaginiona komnata
- Adrian Levy, Catherine Scott-Clark Bursztynowa komnata
- Bibliographie Bernsteinzimmer
