Bronisław Prugar-Ketling
Z Wikipedii
gen. dyw. Bronisław Prugar-Ketling (1891-1948) - oficer polski.
Urodził się 2 lipca 1891 w Trześniowie, parafia Haczów, w powiecie brzozowskim. Syn Karola Prugara i Ludwiki z Rymanowiczów. W czasie I wojny światowej służył jako oficer rezerwy w armii austriackiej.
Od 1918 w Wojsku Polskim w armii Hallera. Podczas wojny polsko-bolszewickiej służył w stopniu majora na stanowisku dowódcy batalionu piechoty.
Po wojnie i ukończeniu kursów wojskowych awansowany do stopnia pułkownika. Na różnych stanowiskach w armii, m.in. był dowódcą 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych, w latach 1935-1939 szefem Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W czasie Kampanii Wrześniowej dowodził 11 Karpacką Dywizją Piechoty w składzie Armii Karpaty. Uniknął niewoli niemieckiej i śmierci w ZSRR. Przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie 11 listopada 1939 został powołany na stanowisko dowódcy 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Mianowany generałem brygady ze starszeństwem od 15 września 1939.
Na czele dywizji walczył w czerwcu 1940 w południowo-wschodniej Francji, m.in. w bitwie o wzgórza Clos-du-Doubs w Alzacji. 20 czerwca z większością swych wojsk przekroczył granicę Szwajcarii i resztę wojny spędził na internowaniu.
W 1945 powrócił do Polski. Pełnił funkcje szefa gabinetu Naczelnego Dowódcy, szefa Departamentu Piechoty MON i szefa Departamentu Wyszkolenia Bojowego Dowództwa Wojsk Lądowych. 21 lipca 1947 awansowany do stopnia generała dywizji.
Zmarł 18 lutego 1948 w Warszawie, pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
