Bill Clinton

Z Wikipedii

William Jefferson "Bill" Clinton ur. 19 sierpnia 1946 w Hope, Arkansas
42. Prezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 20 stycznia 1993 do 20 stycznia 2001
Partia polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	George H. W. Bush
Następca	George W. Bush
50. Gubernator stanu Arkansas
Okres urzędowania	od 9 stycznia 1979 do 19 stycznia 1981
Poprzednik	Joe Purcell
Następca	Frank D. White
52. Gubernator stanu Arkansas
Okres urzędowania	od 11 stycznia 1983 do 12 grudnia 1992
Poprzednik	Frank D. White
Następca	Jim Guy Tucker

William Jefferson "Bill" Clinton (urodzony 19 sierpnia, 1946 jako William Jefferson Blythe III), czterdziesty drugi prezydent USA.

Wygrał wybory prezydenckie w 1992 zdobywając 43,3% głosów i 370 głosów elektorskich. Jego głównymi przeciwnikami byli urzędujący prezydent George H. W. Bush (37,7% głosów i 168 głosów elektorskich) i Ross Perot (19% głosów i 0 głosów elektorskich)

Ponownie wygrał wybory prezydenckie w 1996 zdobywając 50% głosów. Jego głównymi przeciwnikami byli senator Robert Dole (42% głosów) i Ross Perot (8% głosów).

Spis treści 1 Przed rozpoczęciem kariery politycznej 2 Kariera polityczna przed wyborem na prezydenta 3 Kampania prezydencka w 1992 4 Pierwsza Kadencja 1993-1997 5 Skład rządu 6 Nominacje w skład Sądu Najwyższego 7 Ciekawostki 8 Zobacz też 8.1 Pełnione funkcje

Przed rozpoczęciem kariery politycznej

Clinton urodził się w miasteczku Hope w stanie Arkansas. Pochodził z biednej rodziny. Jego ojciec, William Jefferson Blythe III, zginął w wypadku samochodowym na trzy miesiące przed jego urodzeniem. Matka Clintona, urodzona Virginia Dell Cassidy, wyszła za mąż za Rogera Clintona w 1950, i od swojego przybranego ojca Clinton przejął swoje nazwisko. Jego ojciec był hazardzistą i alkoholikiem, często bił swoją żonę.

Clinton był świetnym uczniem w szkole podstawowej i średniej. Namiętnie grał na saksofonie, myśląc nawet o karierze muzyka. Jako członek delegacji organizacji młodzieżowej spotkał prezydenta Kennedy'ego w Białym Domu. To spotkanie być może wpłynęło na jego decyzję o zostaniu politykiem.

Wybił się ze swojej niskiej warstwy społecznej przez dostanie się na Uniwersytet Georgetown w Waszyngtonie, gdzie uzyskał dyplom w dziedzinie stosunków międzynarodowych. Następnie uczęszczał na uniwersytet w Oxfordzie na prestiżowym stypendium Rhodesa. Potem ukończył studia prawnicze na uniwersytecie Yale, gdzie poznał swoją żonę Hillary Clinton.

Kariera polityczna przed wyborem na prezydenta

Po ukończeniu studiów Clinton wrócił do Arkansas i pracował jako profesor prawa na uniwersytecie w stolicy stanu Little Rock. W 1974 wystartował w wyborach do Kongresu, ale przegrał. W 1976 został wybrany na Prokuratora Generalnego stanu Arkansas. W 1978 zwyciężył w wyborach gubernatorskich. Przegrał kolejne wybory na gubernatora w 1980, ale potem ponownie wygrał w 1982, 1984, 1986, 1988 i 1990. Piastował urząd gubernatora Arkansas aż do 1992.

Kampania prezydencka w 1992

Na początku kampanii wyborczej przed wyborami w 1992 George H. W. Bush, urzędujący republikański prezydent ubiegający się o kolejny wybór, wydawał się niezwyciężony. Po błyskotliwym zwycięstwie USA w Wojnie w Zatoce Perskiej w 1991 notowania popularności prezydenta były bardzo wysokie. Co więcej, za rządów Busha zakończyła się globalna konfrontacja ze Związkiem Radzieckim i nastąpił koniec Zimnej Wojny.

Przy tak silnej pozycji prezydenta, wielu najlepszych kandydatów Partii Demokratycznej (na przykład Mario Cuomo) nie miało ochoty stawać do wyborów, w których przegrana wydawała się pewna. Otworzyło to drzwi dla kandydatów z drugiego szeregu partii. Jednym z nich był Bill Clinton, mało znany gubernator z Arkansas, jednego z najbardziej zacofanych stanów USA. Pomimo rewelacji o różnych skandalach, Clinton zdołał zdobyć nominację swojej partii.

W tym samym czasie popularność prezydenta Busha zaczęła stopniowo spadać. Społeczeństwo amerykańskie, po zakończeniu Zimnej Wojny, chciało prezydenta, który poświęciłby całą swoją uwagę problemom gospodarczym kraju, a nie polityce zagranicznej. Problemy gospodarcze wynikały z dokuczliwej recesji, która dotknęła gospodarkę USA właśnie przed wyborami. Clinton prowadził kampanię pod hasłem It's the economy, stupid, w luźnym tłumaczeniu Liczy się gospodarka, głupcze. Amerykanie zaczęli widzieć Busha jako człowieka nierozumiejącego ich problemów, bez jasnej recepty na poprawę sytuacji gospodarczej.

Kolejnym ciosem dla szans Busha było pojawienie się silnego trzeciego kandydata, biznesmena z Teksasu Rossa Perota. Perot zabrał część głosów obu kandydatom, ale było oczywiste że większość głosów odciągnął od Busha.

Clinton wygrał wybory prezydenckie w 1992 zdobywając 43,3% głosów i 370 głosów elektorskich. George H. W. Bush uzyskał 37,7% głosów i 168 głosów elektorskich, Ross Perot 19% głosów i 0 głosów elektorskich.

Pierwsza Kadencja 1993-1997

Clinton rozpoczął urzędowanie w silnej pozycji, mogąc liczyć na poparcie obu izb Kongresu kontrolowanych w tym czasie przez Demokratów. Po raz pierwszy od dwunastu lat władza wykonawcza i ustawodawcza znalazła się w rękach jednej partii, tak więc ekipa Clintona miała ambitne plany. W pierwszym roku urzędowania Clinton przeforsował przez Kongres budżet zwiększający opodatkowanie bogatych i zwiększający wydatki rządu w celu rozruszania amerykańskiej gospodarki, borykającej się wciąż ze skutkami recesji. Pomimo protestów Republikanów, budżet został przegłosowany i dziś jest uznawany za jedną z przyczyn niezwykłego boomu gospodarki amerykańskiej pod rządami Clintona do roku 2000.

Najbardziej ambitną inicjatywą Clintona w tym okresie była próba całkowitego zreformowania amerykańskiego systemu ubezpieczeń zdrowotnych. Specjalna grupa pod przewodnictwem Hillary Clinton, żony prezydenta, przygotowała daleko idący pakiet reform, który miał na celu przekształcenie amerykańskiego systemu ubezpieczeń prywatnych na model zbliżony do tego używanego we wszystkich innych państwach uprzemysłowionych z dużo większą rolą dla rządu federalnego. Zdecydowany opór interesów związanych z prywatnymi spółkami ubezpieczeniowymi sprawił, że inicjatywa Clintona nie uzyskała poparcia w amerykańskim Kongresie.

Duża część społeczeństwa amerykańskiego nie była zadowolona z radykalnych działań Clintona i wyraziła to niezadowolenie w wyborach jesienią 1994, oddając kontrolę obu izb Kongresu Partii Republikańskiej. Kontrola ta utrzymała się aż do końca prezydentury Clintona, zdecydowanie ograniczając jego pole manewru i zmuszając go do współpracy z partią Republikańską.

10 lipca 1997 prezydent Clinton złożył oficjalną wizytę w Polsce, przemawiając na Placu Zamkowym w Warszawaie.

Skład rządu

Funkcja/ Resort	Imię i nazwisko	Okres
Prezydent	Bill Clinton	1993–2001
Wiceprezydent	Al Gore	1993–2001
Dyplomacja	Warren Christopher	1993–1997
	Madeleine Albright	1997–2001
Skarb	Lloyd Bentsen	1993–1994
	Robert E. Rubin	1995–1999
	Lawrence H. Summers	1999–2001
Obrona	Les Aspin	1993–1994
	William J. Perry	1994–1997
	William S. Cohen	1997–2001
Sprawiedliwość	Janet Reno	1993–2001
Zasoby wewnętrzne	Bruce Babbitt	1993–2001
Rolnictwo	Mike Espy	1993–1994
	Daniel R. Glickman	1994–2001
Handel	Ronald H. Brown	1993–1996
	Mickey Kantor	1996–1997
	William M. Daley	1997–2000
	Norman Mineta	2000–2001
Praca	Robert B. Reich	1993–1997
	Alexis M. Herman	1997–2001
Zdrowie	Donna E. Shalala	1993–2001
Edukacja	Richard Riley	1993–2001
Budownictwo	Henry G. Cisneros	1993–1997
	Andrew Cuomo	1997–2001
Transport	Federico Pena	1993–1997
	Rodney E. Slater	1997–2001
Energetyka	Hazel O'Leary	1993–1997
	Federico Pena	1997–1998
	Bill Richardson	1998–2001
Weterani	Jesse Brown	1993–1997
	Togo D. West, Jr.	1997–2000
	Hershel W. Gober	2000–2001

Nominacje w skład Sądu Najwyższego

• Ruth Bader Ginsburg w 1993
• Stephen Breyer w 1994
  (Obie zatwierdzone przez Senat)

Ciekawostki

• Clinton jest jednym z najwyższych prezydentów USA (189 cm wzrostu)
• Clinton, podobnie jak Harry Truman i George H. W. Bush jest leworęczny (trzej główni kandydaci w wyborach 1992, czyli Clinton, Bush i Perot, byli leworęczni)
• Clinton włada językiem niemieckim, który wybrał w college'u

Zobacz też

• raport Kennetha Starra
• kandydaci demokratów na urząd Prezydenta
• Wybory prezydenckie w USA, 1992
• Wybory prezydenckie w USA, 1996

Pełnione funkcje

Poprzednik Jim Guy Tucker

Prokurator Generalny Arkansas 1977-1979

Następca Steve Clark

Poprzednik Michael Dukakis

Kandydat Demokratów na urząd Prezydenta 1992 (zwycięstwo)

Następca Al Gore

Poprzednik George H. W. Bush

Precedencja w USA stan z roku 2006

Następca Ambasadorowie USA na swych placowkach