Eurokommunisme

Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket

Eurokommunisme er ei nemning som er omlag synonym med nemninga reformkommunisme.

Den reformerte, demokratiserte og sjølvstendiggjorte typen kommunistisk politikk vi talar om her, oppstod først i Italia, Spania og Frankrike. Derfor nemninga eurokommunisme, i motsetning til sovjetkommunisme eller kinesisk kommunisme (maoisme).

Eurokommunismen skilde seg også frå den jugoslaviske varianten (titoisme), fordi denne trass i at han var heilt sjølvstendig i høve utanlandske sentra, framleis var autoritær til ein viss grad, eit moderat eittpartisystem. Eurokommunismen godtok derimot utan atterhald det pluralistiske fleirpartisystemet i Vest-Europa.

Viktige personar for utviklinga av eurokommunismen var italienarane Antonio Gramsci, Palmiro Togliatti og Enrico Berlinguer og spanjolen Santiago Carillo.

Eurokommunismen utvikla seg gradvis etter andre verdskrigen, særleg etter Nikita Khrusjtsjov sine avsløringar av Stalin-regimet i Sovjetunionen og dei sovjetiske militære intervensjonane i Ungarn i 1956 og Tsjekkoslovakia i 1968. Iallfall frå ca 1970 er eurokommunismen ein eigen variant av kommunisme, og ikkje ulik den venstresosialismen som hadde oppstått i Norden.