ილია II
ვიკიპედიიდან
მისი უწმიდესობა და უნეტარესობა ილია II (ერისკაცობაში ირაკლი გიორგის ძე ღუდუშაური-შიოლაშვილი) (* 4 იანვარი, 1933, ქ. ორჯონიკიძე, ახლანდელი ვლადიკავკაზი), ქართველი სასულიერო და საზოგადო მოღვაწე, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი 1977-იდან. 1956 დაამთავრა მოსკოვის სასულიერო სემინარია, 1960 - სასულიერო აკადემია. 1959 ბერად აღიკვეცა თბილისში. იმავე წლიდან იეროდიაკონი, მღვდელმონაზონი ზაგორსკის მონასტერში, 1960-იდან იღუმენი. 1963-იდან შემოქმედის ეპისკოპოსი, იმავე წლიდან სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის ქორეპისკოპოსი. 1967-იდან ცხუმ-აფხაზეთის ეპისკოპოსი, 1969-იდან - მიტროპოლიტი. 1963-1972 მცხეთის სასულიერო სემინარიის რექტორი. 1960 ღვთისმეტყველების კანდიდატის ხარისხის მოსაპოვებლად დაიცვა დისერტაცია - "ათონის ივერთა მონასტრის ისტორია". 1977 წლის 23 დეკემბერს ხელდასხმულ იქნა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქად და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსად. 1979-1981 მსოფლიო საეკლესიო საბჭოს ერთ-ერთი პრეზიდენტი. მონაწილეობდა მშვიდობის დაცვის რამდენიმე საერთაშორისო ფორუმში. მინიჭქბული აქვს ღვთისმეტყველების დოქტორის ხარისხი. ილია II დაჯილდოებულია საქართველოს, ანტიოქიის, იერუსალიმის, ალექსანდრიის, საბერძნეთის, ბულგარეთის, რუმინეთისა და რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიების უმაღლესი ჯილდოებით. იგი არჩეულია ნიუ-იორკის წმ. ვლადიმერის სახელობის მართლმადიდებელი სასულიერო სემინარიის და პენსილვანიის წმ. ტიხონის სახელობის სასულიერო აკადემიის (აშშ) საპატიო დოქტორად, კრეტას მეცნიერებათა აკადემიის საპატიო წევრად, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის საპატიო აკადემიკოსად. ეკუთვნის საყურადღებო ნაშრომები ქართული მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის ისტორიისა და თეოლოგიის დარგში.
