Ópera
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A ópera é un xénero dramático no que a historia se canta na súa maior parte. Para a súa elaboración precísase dun compositor/a así coma dun escritor/a, que recolle a historia no libreto, polo que se chama tamén libretista. L'Orfeo (1607) de Claudio Monteverdi, está considerada coma a primeira ópera da historia.
Para a súa representación precísase de cantantes para interpretar os personaxes e dunha orquestra, así coma todo o persoal necesario para calquera produción escénica, liderado polo director/a de escena.
Adoita comezar por unha obertura e estrutúrase en arias, recitativos, coros, dúos, tríos, cuartetos, fragmentos orquestrais...
[editar] Historia
A fins do século XVI algúns madrigalistas como Orazio Vecchi experimentaban coas posibilidades expresivas do diálogo coincidindo co interese pola arte dramática en Europa, e en Florencia un grupo de intelectuais protexidos polo conde Bardi intentaban resucitar a antiga traxedia grega, síntese de música, poesía e danza, sen conseguilo pero si crearon un novo estilo recitativo, onde a melodía pretendía refletir literalmente as inflexións e o ritmo naturais da voz e o acompañamento limítase a un baixo sobrio, Dafne (1597) de Jacopo Peri é para algúns a primeira ópera. Pero foi Monteverdi quen sacou ao novo xénero do seu contexto aridamente intelectual para inserilo no gusto veneciano con intervención de coros, multitude de instrumentos, danzas e un recitativo máis musical e variado e o resultado foi L'Orfeo (1607) que tivo un éxito enorme e axiña Venecia abriu o primeiro teatro de Ópera do mundo, a burguesía fixo desta nova arte algo propio.
