نیکوتین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نیکوتین
نام شیمیایی	(S)-3-(1-متیل-2-پیرولی- دینیل)پیریدین
فرمول شیمیایی	C10H14N2
جرم مولکولی	162.23 g/mol
چگالی	1.01 g/ml
دمای ذوب	(-79 °C)
دمای جوشش	247 °C (تجزیه می‌شود)
دمای اشتعال خودبه‌خودی	240 °C
دمای فلش	95 °C
Vapour Pressure	0.006 kPa at 25 °C
گرانروی	2.7 mPa·s at 25 °C 1.6 mPa·s at 50 °C
کشش سطحی	37.5 dynes/cm at 25.5 °C 37.0 dynes/cm at 36.0 °C
CASشماره	54-11-5
SMILES	[H][C@@]2(N(C)CCC2)c1cccnc1
به جز بخش‌های گفته شده،داده های داده شده در باره ی ماده ها در (در 25°C, 100 کیلو پاسکال) بسته ی داده های شیمیایی مرجع های ویکی پدیا

نیکوتین یک ترکیب آلی نیتروژن‌دار است که بیشتر در گیاهانی مانند تنباکو و در اندازه‌های کمتر در گوجه‌فرنگی، سیب‌زمینی، بادمجان وفلفل‌سبز یافته می‌شود. 0.3 تا 5 درصد گیاه خشک تنباکو را نیکوتین می‌سازد و یک زهر اثرگذار بر سامانه عصبی است که در بسیاری از حشره‌کش ها به کار می‌رود.نیکوتین در اندازه‌های کمتر یک انگیزنده‌های زیستی (محرک‌های زیستی) است و سبب اعتیاد و بسیاری از ویژگی‌های روانی دود تنباکو است.

فهرست مندرجات ۱ شیمی ۲ اثر نیکوتین بر جریان خون ۳ داروشناسی ۴ زهرآگینی ۵ کاربردهای درمانی ۶ تاریخچه و نامگذاری ۷ جستارهای وابسته ۸ منابع

[ویرایش] شیمی

نیکوتین یک آلکولویید است که از نظر فیزیکی ماده‌ای نمگیر و روغنی و حل شونده در آب است. نیکوتین در آب یک باز است و به عنوان یک باز نیتروژنی با اسیدها نمک‌های معمولا جامد و حل شونده در آب می‌سازد. بازآزاد نیکوتین در دمای 95°C می‌سوزد و به همین سبب بیشتر نیکوتین سیگار سوخته و دود می‌شود؛ هرچند همان میزان کم می‌تواند سبب اعتیاد شود.

نیکوتین به سادگی از راه پوست جذب می‌شود و با نظر به حل‌شوندگی آن در آب یکی از راه‌های به دست آوردن آن خیساندن تنباکوی تکه شده در آب برای زمان ۱۲ ساعت است.

[ویرایش] اثر نیکوتین بر جریان خون

نیکوتین در اندازه‌های کم یک انگیزنده است که سبب افزایش هوشیاری، حافظه و فعالیت می‌شود ولی در اندازه‌های بیشتر به افزایش تپش قلب، فشارخون و کاهش اشتها می‌انجامد.

نیکوتین هم انگیزنده و هم پریشان کننده است و اثر آن بر اساس شیوهٔ مصرف آشکار می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که همان‌گونه که اندازه‌های کم اثر انگیزندگی دارد در اندازه‌های بیشتر سبب افسردگی می‌شود.

[ویرایش] داروشناسی

پس از دمیدن دود سیگار نیکوتین به جریان خون راه یافته و پس از حدود ۷ ثانیه به مغز می‌رسد. هرچند نیکوتینی که به بدن می‌رسد تنها بخشی از نیکوتین موجود در سیگار است چون بیشتر نیکوتین موجود در برگ تنباکو در دمای بالای آتش سیگار تجزیه می‌شود ولی در مصرف برگ تنباکو به صورت جویدن میزان بیشتری از نیکوتین جذب می‌شود.

در دانش «داروشناسی» نیکوتین به عنوان یک پذیرندهٔ استیل کولین نیکوتینی کار می‌کند. نیکوتین در اندازه‌های کم سبب افزایش این پذیرنده‌ها شده و ترشح هورمون آدرنالین را افزایش می‌دهد که این سبب بالارفتن سرعت تپش قلب، فشار خون، تنفس و سرانجام افزایش گلوکز در خون می‌شود. نیکوتین در اندازه‌های بیشتر سبب غیرقطبی کردن پذیرنده‌های استیل کولین نیکوتینی می‌شود که یکی از دلیل‌های زهرآگینی نیکوتین است و از همین ویژگی آن به عنوان حشره‌کش سود می‌جویند.

کوکوتین ماده‌ای است که از نیکوتین در بدن تشکیل می‌شود و تا ۴۸ ساعت در بدن می‌ماند و روشی برای فهمیدن مصرف نیکوتین به وسیله شخص است.

[ویرایش] زهرآگینی

نیکوتین یک زهر کاراست که تنها نزدیک به ۰٫۱ گرم از آن می‌تواند یک انسان را از پا در‌آورد. این در حالی است که انسان با نزدیک به یک گرم از کوکائین از پا درمی‌آید.

هرچند که دود سیگار از عامل‌های سرطان به شمار می‌آید نیکوتین از سوی انجمن فرامرزی پژوهش‌های سرطان (IARC) به عنوان ماده‌ای که احتمال سرطان را افزایش می‌دهد شناخته نشده است. هر چند بنا به پژوهش‌ها نیکوتین با کند کردن روند زدودن سلول‌های پیر که احتمال به وجود آمدن سلول‌های سرطانی و تومور را افزایش می‌دهد سبب سرطان می‌شود ولی این ویژگی نیکوتین از این رو که سبب تندتر شدن ترمیم بافت‌های فرسوده می‌شود، گاهی سودمند است.^[1]

دست کم یک پژوهش نشان می‌دهد برخی از ناهنجاری‌های عصبی که در مرگ نوزادان به سبب سندرم مرگ ناگهانی نوزادان هست؛ در افرادی که به گونه در معرض نیکوتین هستند نیز دیده می‌شود.^[2]

[ویرایش] کاربردهای درمانی

ساده‌ترین خاصیت دارویی نیکوتین به کارگیری آن برای معتادان نیکوتین به جای سیگار است. اندازه‌های گوناگون نیکوتین به شکل آدامس،پوشش‌های پوستی و افشانه‌های دماغی به بیماران برای ترک وابستگی به سیگار داده می‌شود.

با نظر به پژوهش‌های انجام شده نیکوتین برای درمان بیماری‌هایی چون بیش فعالی، شیزوفرنی(دیوانگی جوانی)، آلزایمر(فراموشی) و پارکینسون کاربرد دارد یا به کاربرده خواهد شد.^[3] همچنین نیکوتین از پاره‌ای از آسیب‌های مغزی پیشگیری می‌کند.^[4]

[ویرایش] تاریخچه و نامگذاری

نیکوتین را جان نیکوت، سفیر فرانسه در سال ۱۵۵۰ برای نخستین از پرتغال به پاریس برد و به عنوان دارو آن را به کار برد. نیکوتین برای نخستین بار در سال ۱۸۲۸ به وسیله یک شیمیدان آلمانی از تنباکو به دست آمد. ملسن فرمول شیمیایی آن به گونه تجربی در سال ۱۸۴۳ به دست آورد. نیکوتین در سال ۱۸۹۳ برای نخستین بار در آزمایشگاه فرآوری شد.

[ویرایش] جستارهای وابسته

• زهر‌آگینی نیکوتین
• اعتیاد
• داروهای روانگردان
• آمفتامین‌

[ویرایش] منابع

• ^ روزنامه ایران دیلی