Vorto
El Vikipedio
Lingvistiko > vorto
Vorto morfologie estas libera unuo de parolado aŭ skribado kaj simbolas iun signifon. (Per "libera unuo" oni volas diri unuon kion oni povas uzi sen bezoni kummetaĵon.) Ekzemple, en KATO, oni havas du unuojn: KAT- kaj -O, KAT- havas (leksikan) signifon, estas radikalo (vortradiko), kaj -O havas ankaŭ signifon (gramatikan), indikas la klason de la vorto, sed oni ne povas diri "KAT" aŭ "O", aŭ diri "OKAT" anstataŭ "KATO", tial oni nomas "KAT-" kaj "-O" malliberajn formojn, sed "KATO", liberan formon. Vorto povas konsisti el unu aŭ pluraj morfemoj. Se estas unuelementa estas simpla vorto, se estas multelementa estas kunmetita vorto.
Vorto semantike estas kutima signo per kiu oni esprimas ideon. Trovi la ideon kiun esprimas proponita vorto, estas vortanalizo. Konstrui la vorton, kiu elvokas proponitan ideon estas vortsintezo. Sekve, sintezi estas tasko de skribanto aŭ de parolanto, dum analizi estas tasko de leganto aŭ de aŭskutanto.
[redaktu] Plej longaj nacilingvaj vortoj
- hungara: megszentségteleníthetetlenségeskedéseitekért
- ĉeĥa: nejneobhospodařovávatelnějšími (31 literoj) = (kun la) malplej prizorgadeblaj
- germana: Rindfleischetikettierungsüberwachungsaufgabenübertragungsgesetz
[redaktu] interesaĵoj
- sensonanta ĉeĥa vorto: ĉtvrthrst (kvarono de plenmano)
[redaktu] Vortoj por vort(spec)oj
Semantike: Sinonimo - Antonimo
Homonimo - Paronimo
Vortlude: Anagramo - Palindromo - Logogrifo
Komparu kun: vortfarado
