Sankta Jozefo el Kupertino

El Vikipedio

Ĉi tiu artikolo bezonas poluradon, ĉar ĝi montras stilajn aŭ/kaj gramatikajn aŭ/kaj strukturajn problemojn, kiuj ne konformas al bona kvalitnivelo. La priskribo de la problemo troviĝas ĉi tie.

Sankta Jozefo el Kupertino

Sanktulo
Naskiĝis	17-a de junio 1603, Copertino, apud Lecce
Mortis	18-a de septembro 1663, Osimo apud Ancona
Kultata de	Romkatolika Eklezio
Beatigita	1753
Enkanonigita	1767
Sanktejo Maĵora
Festotago	18-a de septembro
Atributoj
Patrono de	patrono de pilotoj, flugistoj, flug-pasaĝeroj, kosmonaŭtoj, paraŝutistoj kaj ankaŭ de malbonaj studentoj

Jozefo el Kupertino, propranome Felice Desa estis franciskana monaĥo, kiu travivis 14 jarojn en Asizo (la loko de aktivado de Sankta Francisko el Asizo). Li estas konata kiel sankta patrono de pilotoj, flugistoj, flug-pasaĝeroj, kosmonaŭtoj, paraŝutistoj kaj ankaŭ de malbonaj studentoj.

Jozefo iĝis frato ĉe la kapucenoj tiam li havis 17 jarojn. En 1621 li ŝanĝis kaj aniĝis al la konventualoj, ankaŭ membroj de la mema religia familio. Ĉar Jozefo el Kupertino estis malintelektulo, oni allasis sin aniĝi nur hurde. La ekleziuloj ege malfaciligis lian sacerdotiĝon. Ofte li travivis viziojn kaj ekstazis. Laŭ diversajn rakontaĵoj Jozefo antaŭvidis kaj antaŭdiris malsimilajn okazaĵojn. Jozefo el Kupertino estas konata kiel „fluganta sanktulo“ kaj mistikulo. Li faladis en ekstazojn, kiam ajn li ekvidis bildon de Sinjoro Jesuo, de Virgulino Maria, de Sankta Francisko el Asizo. Li eligis ekkrion kaj poste ŝvebis en la aero. Laŭdire lia ŝvebado daǔris de unu ĝis tri horoj. Liaj levitacioj ripetiĝis multfoje. Kredantoj mirigite kunkuradis, dume kuracistoj kaj sciencistoj lin esploris por kompreni, kiel tio eblas. Ne nur levitacioj, sed ankaŭ flugoj en la aero altiradis grandajn homamasojn. La Sankta Ofico (Inkvizicio) ricevis anoniman leteron kun la sekva teksto: „Ĉi tie en Puglia estas iu 33-jara frato, kiu faras el si Mesion kaj tiras post si amasojn.“ Malgraǔ tio, ke li neniam faris el si Mesion, Jozefo ekstaris antaŭ la tribunalo, sed neniu kuraĝis lin kondamni, ĉar li levitaciis antaŭ la okuloj de la papo kaj kunvenintaj kardinaloj. Kiam la prelatoj vidis tiun miraklon propraokule, ili fariĝis liaj simpatiantoj. Ĝis sia morto Jozefo estis sub inspekto de la Inkvizicio kaj estis tenata en izoleco kaj en devigita ekzilo.

Pli ofte la inkvizicio eklezia pliinteresis sin pri li, la travivaĵojn de Jozefo ili juĝis suspektindajn. Oni decidis forsendi monaĥon al la monaĥejo en malproksimaj lokoj (Asizo, Osimo ktp.). En Asizo Jozefo renkontiĝis la dukon Johann Friedrich von Braunschweig-Lüneburg. La renkontiĝo kun la duko estis impresinta kaj la parolado de Jozefo influigis la decidon de la duko iĝi katoliko.