Grigorij Rasputin
El Vikipedio
Grigorij Jefimoviĉ RASPUTIN (propranome Grigorij Jefimoviĉ Novyĥ), la rusa monaĥo, la memnomita mistikulo, „la kuracisto“ kaj „la sankta viro“, inter la rusa popolo ĝenerale nomita „la freneza monaĥo“, havinta signifan influon je la familio de la rusa caro Nikolao la 2-a, naskiĝas la 10-an de januaro 1869 en familio de siberia kamparano.
Junaĝe Rasputin vivis per neligita vivo kaj plena de sovaĝaj ekstravagancoj – cetere, la nomon Rasputin (t.e. „malpiulo“ aŭ „diboĉulo“) li akiras ĝuste tial.
Pli malfrue poste Rasputin eniras en monaĥejon, kie li akiras famon de kuracanto kaj misterokreanto – tiu ĉi lia famo poste rapide transpaŝos limojn de rusa provinco kaj en la jaro 1907 Rasputin estas invitita al la cara kortego.
Ĉi tie Rasputin akiris simpation precipe de la carino, Aleksandra Fjodorovna, kiu estis konvinkita, ke dank’ al (dubindaj) hipnotaj kapabloj pliboniĝas stato de ŝia grave malsana (hemofilia) filo, carido Aleksej Nikolajeviĉ (1904 – 1918).
Ekde la jaro 1911 poste Grigorij Jefimoviĉ Rasputin dank’ al sia influo je la carino intervenas ankaŭ en ŝtatajn aferoj de la cara Rusio – lia influo en la rusian politikon estas poste tre evidenta post la jaro 1915, kiam caro Nikolao transprenas persone komandadon super la rusia armeo kaj li forveturas en batalfronton – Rusion poste regas la carino kaj ŝia konsilanto – Rasputin.
Pro sia skandala privata vivo (en Peterburgo Rasputin baldaŭ revenas al sovaĝaj ekstravagancoj de sia junaĝo) Rasputin post nelonge tre diskreditas la caran familion ne nur en la okuloj de peterburga publiko, sed ankaŭ antaŭ la tuta rusa nacio – ne estas mirinde, ke baldaŭ inter la rusa aristokrata opozicio, timanta pro absoluta perdo de la cara prestiĝo en Rusio kaj pro bolŝevisma revolucio, aperas ideoj por lia forigo.
Tiuj ĉi ideoj poste fariĝos fakto fine de la jaro 1916 – nokte el la 29-a je la 30-a de decembro de la sama jaro proponos unue princo Felikso Jusupov, edzo de bofilino de la caro, al „la freneza monaĥo“ Rasputin en sia palaco venenigitan vinon kaj zakuskojn – sed la veneno ne efikas kaj Jusupov do ekpafos je Rasputin: Rasputin malgraŭe trafita fuĝos en la kortegon de la palaco, kie poste Jusupov kun siaj kunuloj pafas lin – sed Rasputin denove supervivos.
Li supervivos eĉ poste, kiam la komplotuloj klopodas finbati lin per kolboj de siaj armiloj – li mortas nur tiam, kiam ili kunligos lin kaj duonmorta ĵetos lin sub glacion de frostiĝinta rivero Nevo.
Carino Aleksandra poste lasas elakvigi la mortan korpon de la monaĥo kaj ŝi sepultigas ĝin en parko de Cara Selo – en la jaro 1917 poste estas la korpo de Rasputin elterigita kaj bruligita.
