Nosferatu, eine Symphonie des Grauens

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Nosferatu, eine Symphonie des Grauens
Σκηνοθέτης	Φρίντριχ Μουρνάου
Σενάριο	Μπραμ Στόκερ, Χένρικ Γκάλεεν
Παίζουν	Μαξ Σρεκ, Γκούσταφ φον Βανγκενχάιμ
Παραγωγός	Άλμπιν Γκράου, Ενρίκο Ντίκμαν
Ημερομηνία κυκλοφορίας	4 Μαρτίου 1922
Μουσική	Χανς Έρντμαν
Διάρκεια	94 λεπτά
Γλώσσα	βουβή ταινία
Σελίδα IMDb
Σελίδα Cine.gr

Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (ελλ. Νοσφεράτου, μια συμφωνία τρόμου) είναι ο τίτλος βουβής ταινίας τρόμου γερμανικής παραγωγής του 1922. Πρόκειται για την πρώτη ταινία του γερμανικού εξπρεσιονισμού που βγάζει τους πρωταγωνιστές έξω από τα στούντιο και συνδυάζει τα επιτηδευμένα οξυκόρυφα σκηνικά με τα φυσικά ντεκόρ. Επίσης πρόκειται για την πρώτη ταινία που εκμεταλλεύτηκε το θρύλο του Δράκουλα και το βιβλίο του Μπραμ Στόκερ.

[Επεξεργασία] Υπόθεση

Βρέμη. Ο κτηματομεσίτης Κνοκ αναθέτει στο νεαρό υπάλληλό του Χούτερ να ταξιδέψει στα Καρπάθια όρη, για να παραδώσει κάποια συμβόλαια στο μυστηριώδη κόμη Ορλόκ, ο οποίος ψάχνει για σπίτι στην γερμανική πόλη. Πριν ακόμη φτάσει στο κάστρο του κόμη, ο Χούτερ αντιλαμβάνεται τον τρόμο των κατοίκων του κοντινού χωριού. Κρυφά του δίνουν ένα βιβλίο σχετικά με βρικόλακες, που αρχικά βρίσκει διασκεδαστικό.

Ο ίδιος ο κόμης Ορλόκ εμφανισιακά δεν έχει μεγάλη σχέση με το ανθρώπινο είδος. Τα αυτιά του είναι μυτερά, το κρανίο του παραμορφωμένο και τα νύχια του μακριά. Παρουσιάζεται εξαιρετικά ευθύγραμμος και οι κινήσεις του χαρακτηρίζονται από εφιαλτική βραδύτητα. Όταν δει το φυλακτό του Χούτερ με τη φωτογραφία της όμορφης συζύγου του, της Έλεν, υπογράφει αμέσως το συμβόλαιο και αποκτά το παλιό σπίτι στην Βρέμη. Σύντομα ο Χούτερ ανακαλύπτει ότι με το συμβόλαιο αυτό άνοιξε τον δρόμο στον ίδιο τον τρόμο να έρθει στην πόλη του. Τη νύχτα, όταν ο αιμοδιψής κόμης εμφανίζεται στο δωμάτιο του, η Έλεν ξυπνά στη μακρινή Βρέμη και φωνάζει το όνομα του συζύγου της. Κατόπιν ο Ορλόκ ξεκινά το ταξίδι του για τη Βρέμη. Ένας ένας οι ναύτες του πλοίου που μεταφέρει τον Ορλόκ αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Αφού ο Ορλόκ φτάνει σχεδόν συγχρόνως με τον Χούτερ στη Βρέμη, η επιδημία εξαπλώνεται ταχύτατα στην πόλη. Αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό όλων των θυμάτων: πληγές στο λαιμό. Η Έλεν βρίσκει το βιβλίο των βρικολάκων του συζύγου της και διαβάζει εκεί ότι μόνον η θυσία μιας αθώας γυναίκας θα θέσει τέλος στο κακό. Αποφασίζει να αναλάβει η ίδια τον ρόλο αυτό.

[Επεξεργασία] Επιπλέον Πληροφορίες

Ο Μαξ Σρεκ υποδύεται τον κόμη Ορλόκ

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με την ετυμολογία του ονόματος "Νοσφεράτου". Μία από αυτές υποστηρίζει ότι το όνομα προέρχεται από το ελληνικό "νοσοφόρος" (στην ταινία ο Νοσφεράτου φέρνει μαζί του και την πανούκλα στην Βρέμη).

Ενώ ο χαρακτήρας του Νοσφεράτου βασίζεται άμεσα στον Δράκουλα, το όνομα αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στην ταινία επειδή η χήρα του Μπραμ Στόκερ αρνήθηκε να δώσει τα δικαιώματα στον Μουρνάου. Κατόπιν αυτός απλά άλλαξε το όνομα όνομα του βρικόλακα, έκανε κάποιες αλλαγές στην ιστορία και γύρισε την ταινία δίχως την άδεια των κληρονόμων του Στόκερ. Έτσι πχ ο φόβος των βρικολάκων από το φως της ημέρας εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ταινία του Μουρνάου, ενώ δεν αναφέρεται στο πρότυπο του Στόκερ. Η Φλόρενς Στόκερ στράφηκε δικαστικώς κατά του σκηνοθέτη και η απόφαση διέταξε να κατασχεθεί το αρνητικό και όλα τα αντίγραφα να καταστραφούν. Ωστόσο, διατηρήθηκαν μερικά αντίγραφα και η ταινία σώζεται μέχρι σήμερα.

Το 1978 γυρίστηκε το ριμέικ Νοσφερατου, το φάντασμα της νύχτας (Nosferatu, Phantom der Nacht).