Αρ Νουβό
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Μοντέρνα τέχνη | ||
 |
||
| Καλλιτεχνικά ρεύματα ανά περίοδο | ||
| Τέλη 19ου αιώνα: | ||
| Ρεαλισμός|Ρομαντισμός|Ιμπρεσιονισμός | Μετα-ιμπρεσιονισμός | Συμβολισμός | ||
| Αρχές 20ου αιώνα: | ||
| Αρ Νουβό | Εξπρεσιονισμός | Φωβισμός | Κυβισμός|Φουτουρισμός|Νεοπλαστικισμός | Ορφισμός | ||
| Περίοδος μεσοπολέμου: | ||
| Ντανταϊσμός | Υπερρεαλισμός | Κονστρουκτιβισμός | Μπαουχάους | | ||
| Μεταπολεμική περίοδος: | ||
| Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός | Ποπ Αρτ |Οπ Αρτ|Νεορεαλισμός|Φωτορεαλισμός | ||
| ...προηγείται | ακολουθεί... | ||
| Αναγεννησιακή τέχνη|Μεταμοντερνισμός | ||
Με τον όρο Αρ Νουβό (Art Nouveau) αναφερόμαστε στο διεθνές καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.
Ανάλογα με τον γεωγραφικο τόπο στον οποίο εξελίχθηκε, έλαβε διάφορες ονομασίες, όπως Stile Liberty στην Ιταλία, Μοντέρνο Στυλ στην Αμερική ή Μοντερνισμός στην Ισπανία, ενώ στη Γερμανία εμφανίστηκε με τον όρο Jugendstil. Ο γαλλικός όρος Αrt Νouveau χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλία και το Βέλγιο και αποδίδεται ως Νέα Τέχνη.
Ως κίνημα το Αρ Νουβό δεν διέθετε μεγάλη ομοιογένεια, εκδηλώθηκε κυρίως στο χώρο της διακόσμησης και της αρχιτεκτονικής, αγγίζοντας όμως και όλους τους τομείς της καλλιτεχνικής έκφρασης και επηρέασε μεταγενέστερες τάσεις στη Μοντέρνα τέχνη.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ανάπτυξη
Το ύφος της Αρ Νουβό θεωρείται πως άρχισε να διαμορφώνεται στη δεκαετία του 1880 αλλά η περίοδος σημαντικής ακμής του τοποθετείται χρονικά στο διάστημα 1892-1902. Μετά το 1905 συναντούμε περιορισμένες και μεμονωμένες εκφράσεις του. Αποτέλεσε κίνημα με διεθνή χαρακτηριστικά, καθώς αναπτύχθηκε σε πολλές διαφορετικές χώρες μεταξύ των οποίων η Αμερική, η Αγγλία, η Ολλανδία και η Σκανδιναβία.
Η ονομασία Art Nouveau χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από σύγχρονους κριτικούς τέχνης στο Βέλγιο και αργότερα αποτέλεσε την ονομασία της γκαλερί του Παρισιού Maison de l'Art Nouveau, υπό την διεύθυνση του Samuel Bing και η οποία ειδικευόταν σε σύγχρονα έργα Αρ Νουβό καλλιτεχνών. Εκεί εκτίθενται έργα καλλιτεχνών που θεωρούνται σήμερα ως οι πατέρες του κινήματος, όπως ο Edvard Munch, ή o γλύπτης Ροντέν.
Παρά την καλλιτεχνική δραστηριότητα της πόλης του Παρισιού, η Αρ Νουβό φαίνεται πως εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο στη Nancy, τόσο ώστε να δημιουργηθεί και η αντίστοιχη Σχολή της. Καταλυτικό όμως ρόλο στην εξέλιξη της Αρ Νουβό θεωρείται πως διαδραμάτισε η Διεθνής Έκθεση του 1900 στο Παρίσι, όπου το πρωτοποριακό νέο ύφος κυριάρχησε.
[Επεξεργασία] Χαρακτηριστικά
Βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κινήματος είναι η επιτήδευση της μορφής, κυρίως για στοιχεία που αντλούνται από τη φύση καθώς και η στενή συσχέτιση του με το κίνημα του συμβολισμού. Η Αρ Νουβό συνδέθηκε ακόμα με την ιαπωνική και τη γοτθική τέχνη. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα οι ιαπωνικές επιρροές εντείνονται διαρκώς, όπως το μαρτυρά η δημοσίευση του περιδικού Καλλιτεχνική Ιαπωνία (1881-1991) από τον Samuel Bing, καθώς και οι εκθέσεις ιαπωνικής τέχνης που οργανώνονται από τη Κεντρική Ένωση Διακοσμητικών Τεχνών (1893) και Σχολή Καλών Τεχνών (1890). Η ιαπωνική τέχνη προσέφερε στην Αρ Νουβό τη μίμηση των φυσικών μορφών αλλά και την αναζήτηση περίπλοκων διακοσμητικών θεμάτων.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Αρ Νουβό, είναι η διάθεση των καλλιτεχνών να καταργήσουν τις αποστάσεις μεταξύ των διαφορετικών μορφών της τέχνης, τις οποίες και προσπαθούν να ενοποιήσουν. Για το λόγο αυτό θεωρείται και ένα συνολικό ύφος που συνδέθηκε με κάθε είδους σχέδιο, στην αρχιτεκτονική, στην εσωτερική διακόσμηση, στη γλυπτική, στην επιπλοποιΐα, στα κοσμήματα, στη βιοτεχνία και αλλού.
Στην αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση, το ύφος της Αρ Νουβό δανείστηκε αρκετά στοιχεία από την τέχνη της Βικτωριανής εποχής, προσθέτοντας παράλληλα σύγχρονες ιδέες στα περισσότερο αφηρημένα στοιχεία του μπαρόκ ύφους.
Τα νέα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά της Αρ Νουβό θεωρείται πως προετοίμασαν τα μεταγενέστερα πρωτοποριακά κινήματα του 20ου αιώνα, όπως ήταν ο εξπρεσιονισμός, ο κυβισμός και ο υπερρεαλισμός.
[Επεξεργασία] Κυριότεροι εκπρόσωποι
- Αρχιτεκτονική
- Émile André
- August Endel
- Antoni Gaudi (1852-1926)
- Victor Horta (1861-1947)
- Josef Hoffmann (1870-1956)
- Hector Guimard (1867-1942)
- Charles Rennie Mackintosh (1868-1928)
- Louis Sullivan (1856-1924)
- Otto Wagner
- Ζωγραφική
- Aubrey Beardsley
- Gaston Gerard
- Alfons Mucha
- Edvard Munch
- Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ
- Pierre Bonnard
- Γκούσταφ Κλιμτ
- Έπιπλα
- Carlo Bugatti
- Eugène Gaillard
- Louis Majorelle
- Henry van de Velde
- Διακοσμητικές τέχνες
- Charles R. Ashbee
- Samuel Bing
- William Bradley
- Jules Brunfaut
- Hermann Obrist
- Philippe Wolfers
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- A. Mackintosh, Symbolism and Art Nouveau (1978)
[Επεξεργασία] Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Art Nouveau στις Βρυξέλλες -- στα γαλλικά, με φωτογραφίες Art Nouveau κτιρίων
- Art Nouveau World Wide
