Аляксандар Мілінкевіч
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Мілінке́віч, Алякса́ндар Уладзі́меравіч (нарадзіўся 25 ліпеня 1947) — беларускі палітык і навукоўца.
Зьмест |
[рэдагаваць] Біяграфія
Нарадзіўся ў Горадні. Ягоны прадзед і прапрадзед бралі ўдзел у паўстаньні Кастуся Каліноўскага 1863 года, рэпрэсаваныя царскімі ўладамі. Дзед — актывіст беларускага руху 1920-х гадоў на Гарадзеншчыне. Бацька — заслужаны настаўнік БССР.
У 1965 годзе Мілінкевіч скончыў школу з залатым мэдалём, а ў 1969 годзе з адзнакай фізыка-матэматычны факультэт Гарадзенскага пэдінстытута.
Працаваў настаўнікам у Гародні. Пасьля сканчэньня асьпірантуры Інстытута фізыкі АН БССР у 1972 годзе, працаваў малодшым навуковым супрацоўнікам. Стажыраваўся ва ўнівэрсытэце Монпэлье (Францыя, 1980) і Каліфарнійскім унівэрсытэце (ЗША, 1998), прайшоў курс навучаньня ў эўрапейскім цэнтры дасьледаваньня праблемаў бясьпекі ў Ґарміш-Партэнкірхэне (ФРН, 2000). Кандыдат фізыка-матэматычных навук.
У 1980 – 1984 гадох загадваў катэдрай Сэтыфскага ўнівэрсытэту (Альжыр), быў дацэнтам Гарадзенскага ўнівэрсытэту (1978 – 1980, 1984 – 1990). Заснавальнік і кіраўнік грамадзкай арганізацыі “Ратуша”.
У 1996 – 1997 гадах прэзыдэнт баскетбольнага клюбу “Гродна-93” — шматразовага чэмпіёна Беларусі.
Кіраўнік праграмаў “Фонду спрыяньня лякальнаму разьвіцьцю”. Апрача роднай мовы валодае таксама ангельскай, францускай, польскай i расейскай мовамі.
Жанаты другім шлюбам, ад першага мае двух сыноў.
26 кастрычніка 2006 году ўзнагароджаны Эўрапарлямэнтам прэміяй імя Андрэя Сахарава «За свабоду думкі».
[рэдагаваць] Палітычная дзейнасьць
У 1990 – 1996 гадох быў намесьнікам старшыні гарвыканкаму Гародні, займаўся пытаньнямі адукацыі, культуры, аховы здароўя, моладзі, спорту, СМІ, рэлігіі, міжнародных зносін і аховы гістарычнай спадчыны. У 2001 годзе быў кіраўніком перадвыбарчага штабу кандыдата на прэзыдэнта Сямёна Домаша. У кастрычніку 2005 году на Кангрэсе Дэмакратычных Сілаў абраны адзіным кандыдатам на выбарах 2006 году ў Беларусі.
[рэдагаваць] Навуковая дзейнасьць
У 1976 абараняе дысэртацыю па тэме “Мэханізм генэрацыі звышмагутных лазэрных імпульсаў”. Аўтар 65 навуковых прац і манаграфій па квантавай электроніцы, лазэрнай тэхніцы, гісторыі, культуры, адукацыі, архітэктуры Беларусі. Краязнаўца, знайшоў пахаваньне апошняга караля Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага, рэстаўрыраваў найстаражытнейшы ў Эўропе гарадзенскі вежавы гадзіньнік (XV – XVI стагодзьдзі).
[рэдагаваць] Зьнешнія спасылкі
