קצות החושן
פֿון װיקיפּעדיע
רבי אריה לייב בעל קצות החושן
זיין ברודער: ר' יהודה כהנא (בעל קונטרס הספקות ותרומת הכרי). פון זיינע תלמידים: ר' אריה ליבוש ליפשיץ (בעל שו"ת אריה) ור' אשר ענזיל צוזמיר (בעל שו"ת מהריא"ז).
זיין זיידע איז געווען אן אייניקל פון בעל תוספות יום טוב האט זיך געצויגן פון רוסלאנד קיין קאלוש אין געגענט פון סטאניסלאב אין גאליציע. דארטן האט משדך געווען זיין זון – ר' יוסף, מיט א ארימע טאכטער, אין מיטן עצה פון ר' חיים צאנזער, האבן מאן און ווייב געבליבן וואונען אין די הויז פון זייערע באזונדערע עלעטרן. אין יאר ה'תק"ה איז געבוירן ר' אריה וואס איז געגאנגען וואונען אין הויז פון זיין טאטען אבער זיין ברודער – ר' יהודה, איז געבליבן וואונען מיט די מאמע.
אין זיין יוגנט האט ער געדינט אלס רב אין שטאט ראזינטאב. ער האט געלעבט מיט מורה'דיגע ארימקייט און דחקות . און ווינטער איז ער געזיצן א גאנצען טאג אין בעט צוגעדעקט פון די שרעקליכע פראסט, און געשריבן זיין ספר "קצות החושן". נאך דעם וואס ער האט גענדיגט שרייבן דעם ספר איז ער אנגעקומען צו ר' צבי הירש צו נמען זיין הסכמה. ר' צבי האט געקווענקעלט אים צו געבן דעם הסכמה, און אים פארבעטן ער זאל צוריקומן אויף מארגענס. ר' אריה איז דאן געווען רב פון סטרי צומארגענס הערט ער ווי די גבאי פון בית המדרש לאדענט דעם ציבור צו אן הכנסת ספר תורה וואס וועט ארויסגיין פון הויז פון ר' צבי. אזוי ווי ר' אריה האט זיך דערנענטערט צו ר' צבי כדי אים צו קושן דעם העמד, האט ר' צבי אויפגעהויבן די עק פון זיין העמד און צו אלעמענס וואונדער איז דאס געווען דע כתב היד פון ר' אריה – "קצות החושן". פאר זיין הסתלקות אין יאר ה'תקע"ג האט ער געדינט אלס רב אין סטרוא, דארטן האט ער אויך געפירט א ישיבה.
פון זיינע ספרים: • אבני מילואים: אויף שולחן ערוך אבן העזר. • משובב נתיבות. • קצות החושן. • שב שמעתתא.
