משה אריה פריינד
פֿון װיקיפּעדיע
הגה"ק רבי משה ארי' פריינד זצוק"ל, איז געווען א זון פון הוניאדער רב זצ"ל און אן אייניקל פונעם נאסוידער רב זצ"ל.
ער האט פארלוירן א גאנצע משפחה פון א פרוי מיט צען קינדער ביי די צווייטע וועלט מלחמה.
ער האט חתונה געהאט צוויי מאל נאך די קריג, אבער נישט איבערגעלאזט קיין קינדער.
באלד נאך די מלחמה איז ער געווען רב אין די שטאט סאטמאר.
ער איז יארן געווען דער ראש ישיבה אין סאטמארער ישיבה יטב לב אין ירושלים, ווען דער סאטמארער רבי רבינו יואל זצוק"ל איז נפטר געווארן, כ"ו אב תשל"ט, איז רבי משה ארי' פריינד אויפגענומען געווארן אלס ראב"ד עדה החרדית אין ירושלים. נאך די פטירה פון הגאון בעל מנחת יצחק זצ"ל, סיון תשמ"ט, איז רמ"א פריינד געווארן דער גאב"ד עדה החרדית אין ירושלים עיה"ק.
סוף ימיו האט מען געמאכט מיט אים א רבי'סטעווע. ער איז געווען שטארק פארהייליגט און געהאט טויזנטער מעריצים איבער די וועלט.
נישט איבערלאזנדיג קיין קינדער, האט ער געגרינדעט מוסדות רמ"א, לשמו ולזכרו, זיינע ספרים זענען "עטרת יהושע".
פון זיינע הייסע אנהענגער זענען געווען זיינע תלמידים פון די סאטמאר ישיבה אין ירושלים, און אויך די היינטיגע זאליס וואס זענען געווען קעגן ר' משה טייטלבוים און האבן אין אים געזען א גוטער קאמפעטישאן צו האקן דעם סאטמאר רבין.
