Hristiyan anarşizm

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Anarşizm

Anarşist Akım ve Gelenekler: Anarşist komünizm Anarka-feminizm Anarko-sendikalizm Bireyci anarşizm Agorizm Hristiyan anarşizm Kolektivist anarşizm Eko-anarşizm Yeşil anarşizm Anarko-primitivizm Anarko-kapitalizm Kültürde Anarşizm Anarşizm ve din Anarşizm ve toplum Anarşizm ve sanat Anarko-punk Önemli Olaylar / Halk Hareketleri Haymarket olayı Paris Komünü Meksika Devrimi Mahnovşçina harekatı İspanya Devrimi 22 Mart Hareketi 68 Mayıs'ı Anarşist Teori ve Diğerleri Anarşist ekonomi Anarşizm ve kapitalizm Anarşizm ve Marksizm Anarşist hukuk Anarşist sembolizm Post-sol anarşi Toplumsal Devrim Ayrıca Bakınız: Anarşizm kategorisi Anarşistler kategorisi

içeriğe katkıda bulunun

Hristiyan anarşizmi, Hristiyanların sadece İsa'nın öğretilerinde vücut bulan Tanrı'ya karşı sorumlu olduklarını, tek gerçek otorite kaynağının Tanrı olduğunu kabul eden ve savunan inanç veya felsefi öğreti. Bazı Hristiyan anarşistler pasifistken, pasifist olmayanları da vardır.

Hıristiyanlıktaki Tanrı krallığı inancı birçok düşünürü etkilemiş Orta Çağ ve Yakın Çağ'da birçok düşünür kendi felsefelerini oluşturmuşlardır. Bazıları kitaplarında bu temayı işlerken bazıları bu düşünceyi hayata geçirmişlerdir.

İncil'de İsrail ve Filistin'deki krallıkların çok kötü yönetildiği yazılmıştır. Ayrıca Paul "Tanrı'nın dışında otorite yoktur."(Romalılara mektup 13:1) demiştir. Erken Hristiyanlık döneminde Agustus (5. yüzyıl) Tanrı'nın Kenti adlı eserinde siyaseti kötülük olarak gördü ve lanetledi, Tanrı'nın krallığının kurulması ile bu lanetin ortadan kalkacağını savundu. Daha sonra Francis, İsa gibi gönüllü yoksulluğu kabul etti, küçük bir grup oluşturdu. Devletin ve Kilise'nin insanları kandırarak haksız servete ulaştığını dolayısıyla otoritelerinin ortadan kalkması gerektiğini söylemiştir.

İngiliz Devriminde Bağırganlar ve Kazıcılar adlı iki grup ortaya çıktı bunlar özellikle Augustin'in "Seviniz ve dilediğinizi yapınız." sözü üzerine anarşizme yakınlaşmışlardır. Blake ise devletin ve kilisenin insanları ezdiğini, sömürdüğünü söylemiştir. Ayrıca Doğa-İnsan, Kilise-Hristiyanlık, Sermaye-Emek arasında bir tutarsızlık olduğunu düşünmüş ve vurgulamıştır. Blake otoriteyi başlıca adaletsizlik olarak görürdü. Hiçbir yasanın tüm durumları kapsayamayacağını söylüyordu. Tüm insanlar için tek bir yasanın çıkmasını da saçma buluyordu. Bu düşüncesi üzerine "Aslan ve öküz için tek yasa çıkarılması zulümdür." demiştir.

İngiltere'de Wistanley kurduğu komünle bu düşüncenin hayata geçirelebileceğini göstermeye çalışmıştır. Daha sonra, İngiltere'de Godwin anarşizmin babası sayılacaktır ve o da Hristiyanlığı örnek almıştır.

Ayrıca Rus soyluları arasında ve Ortodoks halk arasında anarşist düşünürler ve anarşizm felsefesini kabul etmiş insanlar vardı. Tolstoy barışçı anarşizmi ile bir örnektir. Kitaplarında devletlerin yaptığı hataları ve insan kayırmalarını ele almış, Diriliş adlı kitabında olduğu gibi arasıra İncilden bölümler sunarak Tanrı Krallığı temasını işlemiştir. Tolstoy "Eğer insanlar Tanrı'nın çocukları olduklarını anlayabilselerdi ne düşman ne de köle kalırdı. Bu durumda devlete ve onun zararlı kurumlarına ihtiyaç kalmazdı." demiştir. Nitekim bugün Hristiyan anarşizmi dendiğinde Tolstoy ilk akla gelen isimlerdendir ve neredeyse Hristiyan anarşizmi ile özdeşleşmiştir.

Anarşizm'e aslında Bakunin gibi Tanrı'yı rededen anarşist felsefecilerle birlikte dinsizlerin(ateistlerin) daha çok ilgi gösterdiği düşünülse de, Hristiyanlıktaki Tanrı Kralığı inancının dünyaya da yansıtabileceklerini ve Tanrı dışında otorite olmayacağını düşünen bazı rahip ve koyu dindar Hristiyanlar da inançları doğrultusunda anarşizmi savunmuş veya yaşamışlardır.